وحدت و کثرت وجود در اندیشه ابن عربی و امام خمینی(س)

موضوع وحدت و کثرت وجود در بین عرفا و فلاسفه از اهمیت ویژهای برخوردار است. وحدت وجود با ظهور ابن عربی و ارائه اصول و مبانی عرفان به سبک نظری، جلوه تازه ای پیدا کرد و پس از او به یکی از مهم ترین ارکان هستی شناسی عرفانی تبدیل شد. ابن عربی صراحتا در کتب مختلف خود علیالخصوص در دو اثر مهم خود، فتوحات مکیهو فصوص الحکم، مفصلا به تبیین این نظریه همت گماشت. از میان عارفان و فیلسوفان متاخر، امام خمینی از وحدت وجود تقریر خاصی به دست داده است. امام در مصباح الهدایه به تبیین مراحل ظهور حضرت حق، رابطه ظهورات با مقام غیب الغیوب و نسبت اسماء و صفات با ذات احدیت پرداخته است. از نظر امام، تمامی ظهورات حق، حجابی برای مقام غیب الغیوب است. در تفسیر سوره حمد نیز امام پس از توضیح اسماء الله و بیان فنای اسم در مسمی تاکید می کند که انسان تنها از طریق مراتبی از اسمای الهی می تواند از ذات مقدس الهی به آگاهی ناقصی دست یابد.

وحدت و کثرت وجود در اندیشه ابن عربی و امام خمینی(س) Keywords:

وحدت وجود , کثرت , تجلی , مراتب وجود , ذات , اسماء , صفات