تاثیر حاد و مزمن تمرینات ورزشی بر سطوح فیبرینوژن پلاسما در افراد سالم: یک فرا تحلیل

چکیده سابقه و هدف هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر تمرینات ورزشی مختلف بر میزان فیبرینوژن پلاسما و بررسی پاسخ حاد و مزمن فیبرینوژن به فعالیت ورزشی بود. مواد و روش ها در یک مطالعه مروری فرا تحلیلی، برای بررسی مطالعه های انجام شده در مورد تاثیرات تمرینات ورزشی بر فیبرینوژن، جستجو در پایگاه­های اطلاعاتی پاب­مد، ساینس دایرکت، اسکوپوس، و گوگل اسکولار با کلمات کلیدی مشخص شده بین مقالاتی که طی سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ منتشر شده بودند، انجام گرفت. پس از غربالگری اولیه، بررسی متن کامل و ارزیابی نقادانه­ مطالعه ها، مقالاتی که دارای معیارهای ورود به پژوهش بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و در نهایت، ۲۲ پژوهش که شامل ۳۳ کارآزمایی با معیارهای ورود به متاآنالیز بود، تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها نتایج فراتحلیل نشان می­دهد که پاسخ حاد فیبرینوژن به تمرینات ورزشی افزایشی می باشد اما این افزایش معنادار نیست. از طرفی پاسخ مزمن فیبرینوژن به تمرینات ورزشی به صورت معناداری کاهشی می­باشد که این کاهش مربوط به تمرینات هوازی و اینتروال با شدت بالا است و پاسخ آن به تمرینات بی­هوازی ناچیز می باشد. نتیجه گیری به طور کلی می­توان گفت که تمرینات ورزشی می­تواند در تعدیل میزان فیبرینوژن عروق موثر باشد؛ در پژوهش های مختلف، در پاسخ حاد به ورزش، عدم تغییر و یا افزایش سطح فیبرینوژن پلاسما و در پاسخ مزمن به تمرینات ورزشی، کاهش سطح فیبرینوژن پلاسما گزارش شده است. اگرچه باز هم نیاز به مطالعاتی با کیفیت بالا و حجم نمونه کافی در این زمینه احساس می شود.

Keywords:

Endurance Training , Resistance Training , High Intensity Interval Training , Fibrinogen , Blood Viscosity , تمرینات استقامتی , تمرینات مقاومتی , تمرینات اینتروال با شدت بالا , فیبرینوژن , ویسکوزیته خون