یادگیری ترکیبی در آموزش تاریخ

هدف اصلی از آموزش ایجاد یادگیری در فراگیران است. این امر با تدریس اتفاق می­افتد. آموزش تاریخ در مدارس و حتی دانشگاه­ها غالبا مبتنی بر شیوه­های  سنتی و روش سخنرانی و مباحثه­های منفعلانه با هدف انباشتن ذهن فراگیران و تقویت حافظه است. توجه به فهم و ادراک تاریخی، تشویق و ایجاد تفکر تاریخی از جمله اهدافی است که آموزش نوین تاریخ باید در پی آن باشد. تحقق این اهداف به ابزارها و تغییر نگرش­های خاصی نیاز دارد. یادگیری ترکیبی یک روش آموزشی است که تکنولوژی و رسانه های دیجیتال را با کلاس های درس معلم محور تلفیق کرده و به فراگیران انعطاف پذیری بیشتری برای شخصی سازی تجربه یادگیری شان می دهد. از سوی دیگر امروزه گرایش به یادگیری مجازی همگام با یادگیری حضوری در دانش آموزان روز به روز در حال افزایش است و این یکی از ابزارها برای اجرای یادگیری ترکیبی می­باشد. مقاله حاضر سعی دارد به استفاده همگام از آموزش حضوری و مجازی در تدریس تاریخ بپردازد. سئوال  این پژوهش اینست که: چگونه می­توان از یادگیری ترکیبی در آموزش تاریخ بهره گرفت؟ یافته­های تحقیق که با روش توصیفی - تحلیلی از منابع مختلف کتابخانه ای و استفاده از تجارب مولف در تدریس در دو فضا بدست آمده، حاکی از آن است که آموزش حضوری اگرچه اهمیت زیادی در فراگیری درس تاریخ دارد، اما در شرایط خاص مانند وضعیت فعلی ناشی از همه­گیری بیماری کرونا و تعلیق آموزش حضوری، استفاده مناسب از فضای مجازی همگام با آموزش حضوری می­تواند یادگیری پایدار در درس تاریخ را امکان پذیر سازد.

Keywords:

آموزش تاریخ , یادگیری ترکیبی , آموزش حضوری , آموزش مجازی , تدریس اثربخش