طراحی یک نانوحسگر زیستی با استفاده از آنتی بادی تثبیت شده روی نقاط کوانتومی و رودامین متصل به سیترینین جهت شناسایی مایکوتوکسین

سیترینین متابولیت نفروتوکسیکی است که در حیوانات به کلیه ها آسیب وارد می کند. لذا گسترش روش های سم زدایی طی فرآیند مواد غذایی اهمیت دارد. کوانتوم دات ها ‍‎ب‍‍ا‍ استفاده از ی‍ک منبع برانگیختگی ‍‍ ‎ب‍ا طول موج منفرد تحریک شده و پیک های نشری متفاوتی را ارائه می­دهند. در این تحقیق یک حسگر جدید بر اساس بیوکونژوگه شامل نانو کریستال های نیمه هادی کوانتوم دات و آنتی بادی ضد سیترینین با بکار بردن سیستم FRET(Fluorescence Resonance Energy Transfer)، برای تعیین میزان سموم سیترینین بکار گرفته شد. نانو کریستال های نیمه هادی یا کوانتوم دات ها (CdTe,CdTe/CdS)، با استفاده از روش رفلاکس با احیاء پودر تلوریوم و تحت جریان گاز ازت در آزمایشگاه سنتز شد. شدت فلورسانس کوانتوم دات ها با استفاده از دستگاه اسپکتروفلوریمتری تعیین گردید. فعالیت آنتی بادی در نانوبیوکونژوگه نیز توسط دستگاه اسپکتروفلوریمتری سنجیده شد. سپس کونژوگه سیترینین-آلبومین نیز به ترکیب فلورسانس رودامین۱۲۳ متصل شد که این واکنش ایمنولوژیکی با میل ترکیبی بالا بین آنتی بادی ضدسیترینین-کوانتوم دات(دهنده) و لیبل سیترینین-رودامین۱۲۳(گیرنده) به عنوان فلوروفوراستفاده می شود. بعد از اضافه کردن محلول نانوبیوکونژوگه به داخل کووت که حاوی مقدار معینی بافر فسفات است، سیترینین با غلظت های مختلف به آن اضافه شد و بعد از چند دقیقه تغییرات درشدت فلورسانس کوانتوم دات مشاهده گردید. کاهش منظم شدت فلورسانس با افزایش غلظت سیترینین به دست آمد. با توجه به آثار جمعی که مایکوتوکسین ها بر سلامتی انسان و حیوان دارند تعیین میزان آلودگی مواد غذایی به مایکوتوکسین ها ازجمله سیترینین با استفاده از نانوبیوسنسورها به عنوان یک روش اختصاصی که ناشی از بکار بردن آنتی بادی مونوکلونال در آن است، عملکرد بهتری دارد. این نانوبیوسنسور طراحی شده برخلاف روش های معمولی مثل ELISA و HPLC به صورت هموژن، ساده، سریع، و ارزان اند و نیاز به مراحل جداسازی یا شستشوی زیاد ندارد.

طراحی یک نانوحسگر زیستی با استفاده از آنتی بادی تثبیت شده روی نقاط کوانتومی و رودامین متصل به سیترینین جهت شناسایی مایکوتوکسین Keywords:

Nano-biosensor , rhodamine , citrinin , Quantum dot