تاثیر غلظت های مختلف اسید هیومیک بر ویژگی های مورفولوژیکی، فیتوشیمیایی و فعالیت پاداکسندگی انگور "بیدانه سفید"
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 64
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FSCT-19-122_002
تاریخ نمایه سازی: 30 آبان 1402
Abstract:
چکیده:
یکی از منابع با ارزش و غنی از ترکیبات آنتی اکسیدانی و ویتامینها، میوه انگور میباشد. امروزه تولید انگور با کیفیت و دارای بافت محکم و ماندگاری بالای میوه اهمیت زیادی دارد بنابراین، استفاده از انواع اسیدهای آلی برای بهبود کمی و کیفی محصولات زراعی و باغی رواج فراوان یافته است. اسید هیومیک بعنوان یک اسید آلی حاصل از هوموس و سایر منابع طبیعی، بدون اثرات مخرب زیست محیطی جهت افزایش کیفیت انگور میتواند موثر واقع شود. این پژوهش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با ۴ تکرار به اجرا درآمد. تیمار آزمایش شامل چهار غلظت اسید هیومیک (۰، ۰.۵، ۱ و ۲ گرم در لیتر) بود. صفاتی از قبیل وزن، طول و عرض حبه و خوشه انگور، همچنین میزان اسیدیته، اسیدهای آلی، مواد جامد محلول و نیز برخی صفات فیتوشیمیایی از قبیل محتوای فنل و فلاونوئید کل، آنتوسیانین و فعالیت پاداکسندگی به روشDPPH مورد ارزیابی قرار گرفتند. مطابق نتایج تجزیه واریانس دادهها، صفاتی مانند وزن و عرض حبه و خوشه، فنل کل و فعالیت پاداکسندگی، اسیدیته و مواد جامد محلول در سطح احتمال یک درصد دارای اختلاف معنیدار از لحاظ آماری بین نمونههای تیمار شده و شاهد بودند. اما صفاتی از قبیل محتوای فلاونوئید کل و میزان آنتوسیانین نمونهها از اختلاف معنیدار در سطح احتمال پنج درصد برخوردار بودند به طور کلی اکثر صفات در تیمار ۲ گرم در لیتر اسید هیومیک دارای بیشترین مقدار بودند. بالاترین میزان فنل کل و فعالیت آنتیاکسیدانی به ترتیب در تیمارهای ۲ و ۱ گرم در لیتر اسید هیومیک با مقادیر ۱.۶۶۷ میلیگرم در یک میلیلیتر آبمیوه و ۳۳.۸۴ درصد مشاهده شدند.
نتایج بدست آمده نشان داد که با کاربرد اسید هیومیک میتوان بسیاری از ویژگیهای فیزیکی و بیوشیمیایی میوه انگور را بهبود بخشید.
Keywords:
Authors
Nasibeh Jahangirzadeh۱
Department of Horticultural Science, Saba Institute of Higher Education, Urmia, Iran
Ziba Habibi Dastjerd
Department of Horticultural Science, Saba Institute of Higher Education, Urmia, Iran
Shirin Rahmanzadeh Ishkeh
Department of Horticultural Science, Faculty of Agriculture, Urmia University, Urmia, P.O. Box ۱۶۵, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :