اثر پوشش های خوراکی فعال بر پایه متیل سلولز بر ماندگاری گوجه فرنگی

چکیده فیلم­ها و پوشش­های خوراکی برای محافظت، بهبود کیفیت و افزایش ماندگاری مواد غذایی استفاده می­شوند.  هدف از این تحقیق بررسی اثر دو نوع پوشش فعال برپایه متیل­سلولز بر انبارمانی و ماندگاری میوه گوجه­فرنگی واریته بنمی می­باشد.  میوه­ها به مدت یک دقیقه در دمای  oC۲۰ در پوشش فعال متیل­سلولز (متیل­سلولز، گلیسرول و سوربات پتاسیم) یا پوشش فعال متیل­سلولز-اسید پالمیتیک (متیل­سلولز، گلیسرول، اسید پالمتیک و سوربات پتاسیم) غوطه­ور شدند و پس از خشک­شدن در دمای محیط به­همراه نمونه­های بدون پوشش به مدت ۲۱ روز در دمای  oC۱۵ با رطوبت نسبی ۸۵ – ۸۰ درصد نگهداری شدند.  هر دو روز در میان میزان کاهش وزن، مقدار کل مواد جامد محلول، اسید قابل تیتر، pH، رنگ پوست، سفتی بافت، انرژی گسیختگی، ویتامین C، مقدار بار میکروبی و قابلیت پذیرش کلی نمونه­ها اندازه­گیری و با نمونه بدون پوشش مقایسه شدند.  یافته­های این مطالعه نشان داد که پوشش­دهی افت وزن گوجه­فرنگی را در مدت نگهداری به طور معنی­داری تا ۵/۲ برابر کاهش می­دهد و باعث بهبود رنگ پوست میوه، کاهش سرعت رسیدگی، کاهش معنی­دار تعداد کپک و مخمر (۳-۲ برابر)، ماندگاری بیشتر ویتامین C و بهبود خواص حسی و ظاهری گوجه­فرنگی می شود.  از طرفی افزودن اسید پالمیتیک به فیلم متیل­سلولزی حاوی سوربات اثر معنی­داری بر ویژگی­های گوجه­فرنگی نسبت به نمونه­های پوشش داده با فیلم متیل­سلولز فعال بدون پالمیتیک نداشت.

Keywords:

Potassium sorbate , Tomato , Edible coating , Methyl cellulose , Active coating , سوربات پتاسیم , کلید واژگان: گوجه فرنگی , پوشش خوراکی , متیل سلولز , پوشش فعال