اثر بازخورد به کوششهای دقیق و غیر دقیق بر انگیزش و یادگیری

شواهد پژوهشی اخیر نشان داده اند که دریافت بازخورد آگاهی از نتیجه بعد از کوششهای دقیق نسبت به غیر دقیق، یادگیری را افزایش می دهد (1،2). شیویکاوسکی و ولف، تفاوت در میزان یادیگری را به عوامل انگیزشی بازخورد منتسب کردند، با این حال شاهدی دال بر صحت این فرضیه ارائه ندادند. برای بررسی این فرضیه، بادامی و همکاران (3)، اثر بازخورد به کوششهای دقیق نسبت به غیر دقیق را بر انگیزش درونی سنجیدند. در این مطالعه، شرکت کنندگان بعد از 60 کوشش مرحله اکتساب، پرسشنامه انگیزش درونی را پرکردند و روز بعد از مرحله اکتساب هم در آزمون یادداری شرکت کردند. نتایج مطالعه آنها نشان داد که میزان انگیزش درونی و یادگیری، در گروه بازخورد به کوششهای دقیق به مراتب بالاتر از گروه بازخورد به کوششهای غیر دقیق است. مرور این تحقیق و تحقیقات دیگری که در این زمینه انجام شده، نشان می دهد که آنها در مدت زمانی کوتاه تمرین - حداکثر 60 کوشش- وجه اشتراک دارند؛ شاید با افزایش مدت زمان تمرین، نتایج تغییر کند. همچنین در مطالعه بادامی و همکاران (3)، میزان انگیزش اولیه در نظر گرفته نشده است. بنابراین، مشخص نیست که بازخورد به کوششهای دقیق، انگیزش را افزایش داده یا بازخورد به کوششهای غیر دقیق، آن را کهش داده یا هر دو با هم اتفاق افتاده است. لذا، با در نظر گرفتن موارد مذکور، مطالعه حاضر، برای پاسخگویی به این سؤالات طراحی شد که آیا با افزایش مدت زمان تمرین، باز هم ، بازخورد به کوششهای دقیق مؤثرتر از بازخورد به کوششهای غیر دقیق است؟ و تأثیر این دو نوع بازخورد بر میزان انگیزش اولیه شرکت کنندگان چگونه خواهد بود؟