ارائه بسته سیاستی کاربردی سازی و اثربخشی اجتماعی-اقتصادی علوم انسانی برای دست یابی به مرجعیت علمی

این مقاله در صدد ارائه بسته سیاستی حمایت از کاربردی سازی و اثربخشی اجتماعی–اقتصادی علوم انسانی است. اگرچه در سال های اخیر دستیابی به مرجعیت علمی در حوزه علوم انسانی از کلیدواژه ها و مفاهیم پرتکرار در اسناد بالادستی بوده است و بر ضرورت حمایت از کاربردی سازی علوم انسانی به عنوان موتور محرکه تمدن سازی تاکید شده، تاکنون به ندرت بسته سیاستی منسجمی برای حمایت از کاربردی سازی و اثربخشی اجتماعی–اقتصادی علوم انسانی که در تحقق مرجعیت علمی اهمیت زیادی دارد، ارائه شده است. در حالی که کاربردی سازی و اثربخشی اجتماعی–اقتصادی علوم انسانی تاریخچه ای طولانی دارد و از مباحث اخلاقی و حقوقی آغاز شده و تا گسترش موسسات آموزشی و پژوهشی (با تمرکز بر توسعه مفاهیم علمی) و سپس تاثیرات اقتصادی و اجتماعی ملموس تر برای صنعت و جامعه تداوم یاقته است. با این حال کاربردی سازی و اثربخشی اجتماعی–اقتصادی علوم انسانی در مقایسه یا علوم پایه و فنی، شاخص های متفاوتی دارد و به ابزارهای سیاستی متناسب با شرایط علوم انسانی از سوی نهادهای عمومی و دولتی نیاز دارد. به این منظور در پیشینه تحقیق حمایت های ۹ نهاد تخصصی بین المللی حمایت از علوم انسانی از جمله موقوفه ملی علوم انسانی آمریکا، موسسه ملی علوم انسانی و اجتماعی آفریقای جنوبی، صندوق اجتماعی اروپا، شورای تحقیقات علوم انسانی و هنر بریتانیا و دفتر نوآوری اجتماعی و مشارکت شهروندی آمریکا را بررسی و چارچوب اولیه حمایت از کاربردی سازی و اثربخشی اجتماعی–اقتصادی علوم انسانی را استخراج کردیم.برای متناسب سازی چارچوب اولیه استخراج شده از پیشینه تحقیق با نیازها و بافتار ایران با استفاده از روش گلوله برفی با ۲۵ نفر از متخصصان علوم انسانی از بهمن ۱۴۰۱ تا خرداد ۱۴۰۲ مصاحبه کردیم. برای به حداقل رساندن سوگیری تلاش کردیم با خبرگانی از سازمان ها و نهادهای مختلف مصاحبه کنیم. برای تحلیل داده های جمع آوری شده نیز از منطق تحلیل ابداعی استفاده کردیم. تحلیل محتوای ابداعی یک روش تحقیق کیفی است که برای تجزیه و تحلیل داده های متنی و کشف الگوها، مضامین و معانی درون داده ها استفاده می شود.در نهایت ۱۸ حمایت ذیل ۵ برنامه سیاستی برای کاربردی سازی و اثربخشی اجتماعی–اقتصادی علوم انسانی پیشنهاد شده است. برنامه های سیاستی پیشنهادی نویسندگان عبارت اند از ۱) حمایت از پژوهش های کاربردی، توسعه ای و بار اول؛ ۲) حمایت از توسعه محصول و خدمت؛ ۳) حمایت از توانمندسازی و مهارت افزایی تخصصی برای نیروهای دانشی؛ ۴) حمایت از خدمات و مراکز ارائه خدمت نوآورانه فرهنگی و اجتماعی؛ ۵) حمایت از توسعه زیرساخت ها و شبکه سازی. برنامه ها و ابزارهای سیاستی پیشنهادی این مقاله دارای دلالت های کاربردی و نظری در هدایت و جهت دهی به سازوکارهای حمایت از اثربخشی اجتماعی–اقتصادی حوزه علوم انسانی است.

Keywords:

اثربخشی علوم انسانی , کاربردی سازی علوم انسانی , بسته سیاستی حمایت از علوم انسانی , مرجعیت علمی , مرجعیت علوم انسانی