روش مدیریت بیماری سرخشکیدگی مرکبات

نجفی نیا م. ۱۳۹۴. روش مدیریت بیماری سرخشکیدگی مرکبات.  دانش بیماری شناسی گیاهی ۵(۱):۳۶-۲۶. مرکبات به ویژه در جنوب ایران سطح زیر کشت نسبتا وسیعی را به خود اختصاص داده و نقش بسیار مهمی در اقتصاد منطقه و کشور ایفا می کند. طی سال های اخیر یکی از عوامل تهدیدکننده باغ های مرکبات در مناطق گرم کشور، بیماری سرخشکیدگی مرکبات است. قارچ Neofusicoccum mangiferae به عنوان مهم ترین عامل ایجادکننده سرخشکیدگی درختان مرکبات است. نشانه­های بیماری به صورت سرخشکیدگی، پژمردگی و زوال سرشاخه های درختان بیمار مشاهده می شود. آلودگی از شاخه های انتهایی به سمت پایین و نهایتا تنه توسعه پیدا می نماید. در برخی موارد روی سرشاخه ها و تنه درختان آلوده شکاف های طولی در اندازه های متفاوت مشاهده می شود که غالبا با ترشح صمغ زردرنگ همراه است. در مراحل پیشرفته بیماری، پوست شاخه ها و تنه به صورت ورق های نازک جدا شده و توده سیاه رنگ قارچ عامل بیماری نمایان می گردد و در نهایت ممکن است موجب خشکیدگی کامل درخت آلوده گردد. بررسی های انجام شده بیانگر آن است که بیماری خشکیدگی سرشاخه اغلب در تابستان و در باغات با مدیریت ضعیف تر، تغذیه و آبیاری نامناسب و هرس های نامنظم خسارات شدیدتری وارد می سازد. اعمال یک مدیریت صحیح در زمینه آبیاری و تغذیه، تقویت باغ های مرکبات، ضدعفونی محل های هرس، عدم هرس درختان در طول ماه های گرم سال می تواند خسارت این بیماری را کاهش دهد.

Keywords:

Die-back , Citrus , Management , Neofusicoccum , سرخشکیدگی , مرکبات , مدیریت , Neofusicoccum