اثر حفاظتی نانوذرات اکسید روی بر کبد و روند اختلالات القاءشده از طریق داروی پاکلی تاکسل در موش ماده نژاد ویستار

پاکلی­تاکسل داروی شیمی­درمانی است که باعث مهار رشد سلول­ ها می­ شود. در بررسی­ های انجام­ شده، بیماران با عمل­کرد نرمال کبدی با مصرف پاکلی­ تاکسل افزایش بیلی­روبین، ALT و AST را تجربه کرده­ اند. هدف این مطالعه بررسی اثر تزریق درون صفاقی دوزهای mg/kg ۵ و ۱۰ نانوذره اکسید روی بر کبد موش ­های تیمار شده با پاکلی­ تاکسل بود. ۳۵ موش ماده بالغ نژاد ویستار به ۷ گروه شامل کنترل، شم ( تزریق سالین)،گروه تجربی ۱ و ۲ ( تزریق نانواکسید روی)، گروه تجربی ۳ ( تزریق پاکل­یتاکسل)، گروه تجربی ۴ و ۵ ( تزریق نانو اکسید روی همراه با پاکلی­تاکسل) تقسیم شدند. عمل­کرد کبد ۲۸ روز پس­از پایان تزریق بررسی شد. درگروه تجربی۳ مورفولوژی کبد بزرگ و متورم بود. اکثر سلول­ های کبدی هسته­ های متراکم و شکل سلولی تغییریافته داشتند که حاکی از وقوع مرگ سلولی بود. آزمایش خون افزایش قابل­ملاحظه در سطح ALT،AST و بیلی­روبین و کاهش معنادار در سطح ALP را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در گروه تجربی ۴ و ۵ تغییرات شکل سلولی، افزایش در مرگ سلولی و شاخصه­ های کبدی به­ طور مشخصی در مقایسه با گروه تجربی ۳ کاهش یافت، به­ طوری­ که تفاوت معناداری با گروه کنترل وجود نداشت. تفاوتی بین گروه­ های تجربی ۱ و ۲ در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد. براساس یافته­ ها، می­توان نتیجه گرفت که نانوذرات اکسید روی اثر جانبی پاکلی­ تاکسل بر کبد را کاهش می­دهد.

Keywords:

histopathology , chemotherapy , transaminases , bilirubin , alkaline phosphatase , هیستوپاتولوژی , شیمی درمانی , ترانس آمینازها , بیلی روبین , آلکالین فسفاتاز