زیست پالایی خاک های آلوده به گازوئیل در بیوراکتور حاوی لجن فعال خام و ورمی کمپوست
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 50
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JEHE-7-1_005
تاریخ نمایه سازی: 8 آذر 1402
Abstract:
سابقه و هدف: امروزه آلودگی خاک به مواد نفتی (Total petroleum hydrocarbons) (TPH) از مشکلات عمدهای است که محیط زیستانسان و سایر موجودات زنده را با خطر جدی مواجه نموده است. یکی از بهترین و قابل اعتماد ترین روشهای زیستپالایی، استفاده از کرمهای خاکی است که به روش کرمپالایی مشهور است. هدف از این مطالعه تعیین قابلیت زیستپالایی خاک آلوده به گازوئیل در بیوراکتورهای حاوی کرم خاکی ایزنیا فتیدا با مخلوط کمپوست و لجن فعال خام میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی به منظور تعیین کارایی زیستپالایی در حذف گازوییل، از خاک آلوده، کمپوست گاوی و لجن فاضلاب شهری با نسبت های وزنی ۱: ۳۵/۰: ۲۵/۰ استفاده شد. فرآیند زیستپالایی در ۶ راکتور با غلظتهای مختلف گازوئیل (۱۰ و ۳۰ گرم بر کیلوگرم خاک)، تعداد کرمهای خاکی ایزنیافتیدا (۱۰ و ۲۰ عدد) در دمای محیط به مدت ۹۰ روز انجام شد. علاوه بر این، از دو راکتور بدون اضافه کردن کرمخاکی به منظور مقایسه عملکرد زیستپالایی گازوئیل با استفاده از کرم خاکی ایزنیافتیدا استفاده گردید. میزان تجزیهپذیری هیدروکربنهای نفتی TPH با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی مجهز به اشکار ساز شعلهای ((GC-FID مورد سنجش قرار گرفت. نتایج حاصل ازمطالعه حاضر با استفاده از نرمافزار Minitab نسخه ۱۷ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان میدهد که بیشترین راندمان حذف هیدروکربنهای سبک حدود ۱۰۰ درصد در بازه زمانی ۹۰ روز در راکتور شماره ۳ با اختلاف معناداری (P<۰.۰۵) نسبت به دیگر راکتورها اتفاق افتاده است. این درحالیست که راندمان حذف هیدروکربنهای متوسط در بیشتر راکتورها حدود ۷۰ درصد مشاهده گردید. بیشترین راندمان حذف هیدروکربنهای سنگین (۶۸ درصد) در راکتور شماره ۴ با مشخصات نمونه خاک آلوده شده با گازوئیل ۱۰ گرم بر کیلوگرم خاک و ۲۰ عدد کرم خاکی ایزنیافتیدا، با اختلاف معناداری (P<۰.۰۵) نسبت به دیگر راکتورها مشاهده گردید.
استنتاج: براساس نتایج مطالعه حاضر، تجزیهپذیری هیدروکربنهای نفتی به طور قابل ملاحظهای با اضافه کردن مواد اصلاحکننده آلی و افزایش تعداد کرمهای خاکی افزایش یافته است
Keywords:
Authors
بهناز عبداللهی نژاد
Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مهدی فرزادکیا
Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
احمد جنیدی جعفری
Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
علی اسرافیلی دیزجی
Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :