گزارش یک مورد سندرم پلی گلندولار اتوایمیون تایپ دو

سندرم اشمیت، یک پلی اندوکرینوپاتی است که با نارسایی اندام های متعددی خود را نشان می دهد. این سندرم در بیماران با دو یا بیشتر از دو مورد از موارد زیر تعریف می شود: نارسایی آدرنال، بیماری گریوز، تیروئیدیت اتوایمیون و دیابت تیپ یک. در این گزارش موردی، بیماری با سندرم اشمیت (سندرم پلی گلندولار اتوایمیون نوع دو) معرفی می شود. بیمار خانم ۴۲ساله ای است مبتلا به دیابت نوع یک که با شکایت ضعف و بی حالی، عدم تعادل، کاهش وزن، تیرگی پوست و افت فشارخون با هایپوگلایسمی و هایپرکالمی، مراجعات مکرر به بیمارستان داشته و هر نوبت، با تزریق دکستروز و پتاسیم کلراید وریدی در بیمارستان و دستور کاهش مصرف انسولین در منزل، ترخیص می شده است. در آخرین نوبت بستری با شک به نارسایی آدرنال، سطح کورتیزول خون بررسی شد که پایین (کم تر از ۰/۵ میکروگرم بر دسی لیتر) بود. هم چنین، عدد ACTH بالا، آلدوسترون پایین و رنین نرمال گزارش شد که نارسایی ثانویه ی آدرنال را برای بیمار مطرح کرد. آزمایش های TSH و T۴ انجام شد و در آزمایش ابتدایی، TSH در حد کم تر از ۰/۲ گزارش شد و بعد از تکرار آزمایش، سطح TSH نرمال گزارش شد. باتوجه به عدد بالای TRAb، هایپر تیروئیدی ساب کلینیکال برای بیمار مطرح شد. بیمار تحت درمان با پردنیزولون و فلودروکورتیزون قرار گرفت و به وضوح بهبود یافت. این گزارش به پزشکان یادآوری می کند که اگر بیمار مبتلا به دیابت دچار کاهش نیاز به انسولین شد، در اسرع وقت، نارسایی آدرنال را بررسی کنند تا از عوارض احتمالی ناشی از آن کاسته شود.

Keywords:

Adrenal insufficiency , Autoimmune polyglandular syndrome type II , Diabetes , Hyperthyroidis , Schmidt syndrome , سندرم پلی گلندولار اتوایمیون نوع دو , سندرم اشمیت , نارسایی آدرنال , دیابت , هایپر تیروئیدی