مبانی فقهی، حقوقی داوری و میانجیگری و نقش آنها در پیشگیری از وقوع آسیب اجتماعی طلاق

یکی از مهم ترین موضوعات در هر جامعه ای به حوزه خانواده برمی گردد و به دلیل همین اهمیت است که از آن به عنوان یکی از نهادهای اجتماعی یاد می شود. خانواده مهم ترین و اصلی ترین واحد اجتماعی است که همواره در طول تاریخ وظایف مهمی در قبال جامعه به انجام رسانده است. بر این اساس است که ازدواج و پیوند زناشویی در تمام جوامع مقدس بوده و موانع فراوانی برای گسست این پیوند از طرف جامعه برای افراد وضع شده است. از آنجایی که یکی از مولفه های تاثیرگذار در بی ثباتی خانواده، طلاق است، مطالعه آن اهمیت زیادی دارد؛ چراکه هم افراد متاثر از طلاق (اعم از زن و مرد و فرزندان) و هم جامعه از این پدیده تاثیر می گیرند. درعین حال مطالعه خانواده در جوامع امروزی نشان می دهد خانواده های امروزی با مشکلات فراوانی روبرو هستند؛ ازجمله کودک آزاری، همسرآزاری، خشونت خانوادگی، ازهم گسیختگی نهاد خانواده. طلاق پدیده اجتماعی است که عوامل متعددی در وقوع آن دخیل است؛ ازجمله این عوامل می توان به نداشتن تفاهم اخلاقی، عدم تمکین، بیکاری و اعتیاد اشاره کرد. برای کاهش و پیشگیری از این آسیب اجتماعی، فقه اسلامی و حقوق موضوعه راهکارهایی پیش بینی کرده اند؛ از قبیل داوری، میانجیگری، صلح و آشتی و پند و اندرز که هرکدام به نوبه خود در استحکام پیوند خانوادگی تاثیرگذار هستند. هدف از این پژوهش ارائه مهم ترین راهکار حقوق خانواده ازجمله داوری و میانجیگری است که جهت پیشگیری از معضل اجتماعی طلاق می باشد. روش این تحقیق تحلیلی توصیفی، با ابزار گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و منابع دست اول است.

Keywords:

فقهی , حقوقی , میانجیگری , طلاق , آسیب اجتماعی