بررسی اقتصاد مردمی در برنامه های توسعه بعد از انقلاب اسلامی: پیشنهادهایی برای قانون برنامه هفتم

اقتصادی که به عنوان اقتصاد مقاومتی مطرح می شود، مردم بنیاد بوده و برمحور دولت شکل نمی گیرد. دراین صورت افراد جامعه می توانند از استعدادهای خود استفاده کرده و نقش سازنده ای در اقتصاد کشور خود ایفا کنند. بر اساس منویات مقام معظم رهبری در مولفه های اقتصاد مردمی می توان به مواردی همچون: استفاده حداکثری از ظرفیت های داخلی، واگذاری اجرای فعالیت های اقتصادی به مردم (تعاونی ها)، توازن منطقه ای، تمرکززدایی و تاکید بر طبقات محروم اشاره کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی اولویت مهمی برای برقراری تعادل های منطقه ای و محرومیت زدایی و حضور مستمر و محکم مردم در اقتصاد مطرح شد و تلاش هایی در این راستا صورت گرفت که یکی از مجراهای اجرای آن، برنامه های توسعه بود. بررسی این برنامه های توسعه از جنبه توجه به مردم در طراحی و شکل گیری اقتصاد نشان می دهد علی رغم اینکه مردم یکی از مهم ترین ارکان آن در مبانی در نظر گرفته می شود، اما آن طور که باید بر اصلاحات اساسی و ایجاد رویه های مثبت در برنامه توجه نشده است. هرچند که در برنامه اخیر نسبت به برنامه های قبلی بیشتر به این مهم پرداخته شده، اما باز هم صرفا به بیان برخی کلیات و مواد در مورد حمایت از تعاونی ها و مباحث به ظاهر مرتبط خصوصی سازی اکتفا شده است. به نظر می رسد دستیابی به این مهم، نیاز به اصلاحات ساختاری و بنیادی در محتوای برنامه ها داشته و صرف ارائه مواد و بندهای کلی و آن هم در اغلب موارد، احاله موضوع به تدوین آیین نامه توسط دستگاه های اجرایی، نمی تواند منجر به تحقق آن اهداف شود.

Keywords:

اقتصاد مردمی , اقتصاد مقاومتی , برنامه توسعه , مردم بنیان