حمایت از افراد دارای معلولیت با رویکردی به فقه و تاملی در قانون جامع حمایت از حقوق معلولان

با وجود تصویب قانون جامع حمایت از معلولان در سال ۱۳۸۳ و پس از آن الحاق به کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت در سال ۱۳۸۷، هنوز خلاهای جدی و کاستی های مهمی در مقررات مربوط به حمایت از معلولان ملاحظه می شود. شناسایی و بهره گیری از آموزه های اسلامی و فقه اهل بیت (ع) در این باره که مشتمل بر قواعد جامع، مطالب بدیع و ارزنده ای است، ظرفیت مهمی است که تاکنون مورد اهتمام لازم قرار نگرفته و به دنبال آن لزوم اصلاح و تکمیل قانون جامع حمایت از حقوق معلولان است که باید تکیه بر همین آموزه ها، قواعد و نیز رعایت استانداردها صورت گیرد. در این نوشتار تلاش شده به این دو مسئله عنایت شود. ازاین رو بر پایه مطالعات انجام شده در مقاله حاضر، مهم ترین قواعد و اصول محوری جهت تامین حقوق افراد دارای معلولیت و ارتقای حمایت از آنان از منظر فقهی ارائه شده و همچنین پیشنهادهایی برای رفع نقایص و تکمیل قانون جامع حمایت از حقوق معلولان با تکیه بر آموزه های دینی و معارف ارزشمند اهل بیت (ع) بیان گردیده است تا با اصلاح این قانون، سندی جامع، کارآمد، کرامت محور و در خور نظام اسلامی تدوین و ارائه شود.

Keywords:

علولیت , حمایت , حقوق افراد دارای معلولیت , آموزه های اسلامی , قانون