بررسی نقش خودکارآمدی تحصیلی بر اخلاق در پژوهش و مهارت حل مساله دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پیش بینی کننده خودکارآمدی پژوهشی در اخلاق پژوهشی و مهارت های حل مساله دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافق انجام گردید. روش تحقیق توصیفی (همبستگی ) بود. جامعه شامل ۴۱۹ نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافق بودند که ۲۰۰ نفر از این جامعه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه های حل مساله کسیدی و لانگ (۱۹۹۶)، اخلاق پژوهشی قاسم زاده و همکاران( ۱۳۹۲) و پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی بی اسچک و همکاران( ۱۹۹۶) را تکمیل کردند. دادههای پژوهش حاضر با استفاده از شاخص های آماری در دو سطح توصیفی و برای آزمودن فرضیه های تحقیق از آمار استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیرهای انگیزه درونی ، انگیزه بیرونی و بی انگیزگی ، خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان را پیش بینی می کند. همچنین نتایج بیانگر این بود که متغیرهای درماندگی ، مهار حل مساله ، حل خلاق مساله و اعتماد به حل مساله ، خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان را پیش بینی کرد.