بررسی کیفی تجربه و درک زنان مطلقه ازتنها زیستی و نبود بار مضاعف بردوش پدر ومادر و حفاظت از فرزندان

طی دهه های اخیر، تنهازیستی در میان زنان مطلقه شهر سنندج روند روبه رشدی داشته است . توصیف تجارب، تفسیر و درک زنان از تنهازیستی و جهان پدیداری و پاسخ به اینکه »جهان تنهازیستی « در تجربه زیسته یک زن مطلقه تنهازیست ، به چه شکلی حضور دارد، از اهمیت زیادی برخوردار است . روش شناسی پژوهش حاضر کیفی است ، به همین منظور با رویکرد پدیدارشناسی تفسیری با ۲۳ نفر از زنان مطلقه تنهازیست در شهر سنندج مصاحبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش شش مرحله ای ون مانن ، استفاده شد. یافته های بدست آمده از تجربه زیسته زنان تنهازیست پس از طلاق نشان از درک تنهازیستی به مثابه گستره دامنه اختیارات و آزادی های بیشتر، نبود بار مضاعف بر دوش پدر و مادر و حفاظت از فرزندان دارد. به همین جهت احساس متفاوتی نسبت به تنهازیستی پس از طلاق در بین زنان مشارکت کننده شکل گرفته که برای دسته ای زنان احساس تنهازیستی به مثابه تجربه ای ناخوشایند و برای دسته ای دیگر، به مثابه استعاره ای رهایی بخش تلقی شده است .

Keywords:

زنان مطلقه , تنها زیست , پدیدارشناسی , رشد فردیت , استقلال شخصی