رابطه بین خودکنترلی و ادراک شایستگی با اضطراب امتحان در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان گنبدکاووس

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودکنترلی و ادارک شایستگی با اضطراب امتحان در دانش -آموزان انجام پذیرفته است . در همین راستا در یک طرح توصیفی -همبستگی از بین دانش آموزان (دختر و پسر) دوره ابتدایی شهرستان گنبدکاووس تعداد ۱۵۰ نفر به به شیوه دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. گردآوری داده های پژوهش به شیوه آنلاین و با استفاده از پرسشنامه های اضطراب امتحان ساراسون (۱۹۸۵)، خودکنترلی تانجی (۲۰۰۴) و ادراک شایستگی هارتر (۱۹۸۲) صورت گرفت . تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در نرم افزار ۲۴sspss انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده، نشان داد بین خودکنترلی با اضطراب امتحان همبستگی منفی و معناداری وجود دارد. رابطه بین ادارک شایستگی با اضطراب امتحان نیز منفی و معنادار به دست آمد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون هم زمان نشان داد متغیرهای خودکنترلی و ادراک شایستگی در مجموع ۹ درصد از تغییرات اضطراب امتحان را پیش بینی می کنند. از مجموع نتایج پژوهش حاضر چنین استنباط می شود که ارتقاء مهارت های خودکنترلی و ادراک شایستگی می تواند در کاهش اضطراب امتحان نقش داشته باشد. لذا این متغیرها می توانند در برنامه های مداخله ای و برگزاری کارگاه-های آموزشی مورد توجه قرار گیرند.

Keywords:

خودکنترلی , ادراک شایستگی , اضطراب امتحان