ارتباط ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ در دانش آموزان پسر دارای نشانه های اختلال سلوک

مقدمه: در مورد ارتباط ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ در دانش آموزان دارای نشانه های اختلال سلوک، اطلاعات اندکی موجود است. مطالعات اخیر حاکی از آن است که ابعاد سرشت و منش بر بازداری پاسخ دانش آموزان دارای نشانه های اختلال سلوک تاثیر می گذارند. هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ در دانش آموزان پسر دارای نشانه های اختلال سلوک بود. روش: روش این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر سال اول راهنمایی شهرستان کوهدشت که در سال تحصیلی ۹۲-۹۱ مشغول به تحصیل بودند تشکیل می دهند. نمونه پژوهش شامل ۹۰ نفر از دانش آموزان پسر سال اول راهنمایی بود که از میان (۱۰۰۰=N) دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه ابعاد سرشت و منش، آزمون رنگ- واژه استروپ، مصاحبه بالینی ساختاریافته و چک لیست علائم مرضی کودک استفاده شده است. داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری تجزیه وتحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که نوجویی، آسیب پرهیزی، پاداش وابستگی، پشتکار همکاری، خود فراروی و خود راهبری با بازداری پاسخ دانش آموزان دارای اختلال سلوک رابطه معنی داری دارند (۰۵/۰P<). بحث و نتیجه گیری: این نتایج حاکی است که ابعاد سرشت و منش با بازداری پاسخ مرتبط هستند. این نتایج نیز تلویحات مهمی در زمینه پیشگیری، آسیب شناسی و درمان اختلال سلوک دارد.

Keywords:

اختلال سلوک , بازداری پاسخ , سرشت , منش , دانش آموزان