الگوی رابطه علی شیوه های فرزندپروری و باور های خود کارآمدی از طریق میانجیگری هویت تحصیلی در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی فارس

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری و باور های خود کارآمدی با میانجی هویت تحصیلی بود. نمونه ای شامل ۳۱۷ نفر دانش آموز (۱۶۶ دختر و ۱۵۱ پسر)، از مدارس مقطع ابتدایی فارس به پرسشنامه هویت تحصیلی آریانپور و همکاران (۱۳۹۷)، پرسشنامه خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲)سبک های فرزند پروری بامریند پاسخ دادند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین شیوه های فرزند پروری ، آزاد گذاری و استبدادی به ترتیب با بعد نوجویی و پاداش وابستگی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد.و بین شیوه اقتدار منطقی با بعد خود- راهبری رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد. اما بین شیوه آزادگذاری با بعد همکاری رابطه معکوسو معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین هویت تحصیلی با نوجویی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارددر نهایت نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هر چند کل مدل از برازش نسبی برخودار بود و ضرایب همبستگی از شیوه های فرزند پروری به سوی هویت تحصیلی معنی دار بود، در کل هویت تحصیلی قادر به میانجی گری رابطه علی بین شیوه های فرزند پروری و باور های خود کارآمدی نبود. براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که هویت تحصیلی بین شیو های فرزند پروری و ابعاد باور های خود کارآمدی دارای نقش واسطه ای نمی باشد.

Keywords:

باور های خود کارآمدی , شیوه های فرزند پروری , هویت تحصیلی