تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی بر خودپنداره تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه

آموزش مهارتهای اجتماعی ، تکنیکی است که از طریق آن افراد می آموزند، چگونه آرام باشند و در موقعیت های مختلف به طور مناسب ارتباط برقرار سازند و به عنوان بخشی از برنامه های تعدیل رفتار به منظور اصلاح رفتارهای ناسازگار به کار گرفته می شود. بنابراین با آموزش مهارتهای اجتماعی می توان خودپنداره و حتی حس خوب نسبت به محیط مدرسه را در دانش آموزان افزایش داد. از این رو پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر خودپنداره تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان ابتدایی انجام پذیرفت . طرح پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان هریس در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ بودند که از این جامعه ، تعداد ۴۰ دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب شده و در ۲ گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل ( ۲۰ نفر) قرار گرفتند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های سازشیافتگی سینها و سینگ (۲۰۱۱)، احساس تعلق به مدرسه بری و همکاران(۲۰۰۴) و خودپنداره تحصیلی یی سن چن (۲۰۰۴) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره انجام گرفت .میانگین نمرات خودپنداره تحصیلی و تعلق به مدرسه در پس آزمون در گروه آزمایش به ترتیب ۰۵/۳۳ ± ۲۴/۴ و ۰۵/۵۴ ± ۵۴/۴ به دست آمد. نتایج نشان داد؛ آموزش مهارتهای اجتماعی بر احساس خودپنداره تحصیلی و تعلق به مدرسه دانش آموزان مقطع ابتدایی تاثیر دارد((P≤۰/۰۱ و باعث افزایش خودپنداره تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه می شود. براین اساس اکتساب و به کارگیری مهارتهای اجتماعی مبنایی است که ارتباطهای بین فردی بر پایه آن ساخته می شود. دانش آموزانی که مهارتهای اجتماعی را به طور واقعی تمرین می کنند و به شایستگی به کار می گیرند، به طور حتم قادرند در ورود به گروه همسالان و دوست یابی موفق باشند و تعاملی مثبت و متقابل با دیگران برقرار کنند که چنین امری باعث افزایش خودپنداره تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه در آنان می گردد.

Keywords:

مهارتهای اجتماعی , خودپنداره تحصیلی , احساس تعلق به مدرسه , دانش آموزان دوره ابتدایی