بررسی ارتباط خوش بینی تحصیلی با بهزیستی روانشناختی با نقش میانجی خود تنظیمی در میان دانش آموزان ابتدایی هرمزگان

هدف این پژوهش مدل یابی ارتباط خوش بینی تحصیلی با بهزیستی روانشناختی با نقش میانجی خود تنظیمی در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه ی دانش آموزان مقطع ابتدایی هرمزگان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ است که شامل ۱۸۴۷ دانش آموز است . از طریق جدول مورگان ۳۰۴ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۱۹۸۹)و پرسشنامه های خوش بینی تحصیلی اسچنن موران و همکاران، خودتنظیمی بوفارد استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هرچند کل مدل از برازش نسبی برخوردار بود و ضرایب همبستگی از خوش بینی تحصیلی به سوی بهزیستی روانشناختی معنی دار بود، در کل خود تنظیمی نمی تواند به عنوان متغیر میانجی بین خوش بینی تحصیلی و بهزیستی روانشناختی باشد همچنین ضرایب استاندارد و سطح معنی داری برای مسیر خوش بینی تحصیلی به بهزیستی روانشناختی می توان با اطمینان ۹۵ درصد بیان کرد که مسیر مستقیم این متغیرها معنی دار بوده و انگیزش تحصیلیبر بهزیستی روانشناختی تاثیر مستقیم و معنی داری دارد.

Keywords:

خوش بینی تحصیلی , خود تنظیمی , بهزیستی روانشناختی