پیش بینی پیشرفت تحصیلی در درس زبان انگلیسی بر اساس باورهای خودکارآمدی و یادگیری خودراهبر در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم زنجان

هدف این پژوهش پیش بینی پیشرفت تحصیلی در درس زبان انگلیسی بر اساس باورهای خودکارآمدی و یادگیری خودراهبر در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم زنجان بود. روش اجرای پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۲۲۰نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه باورهای خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲) با آلفای ۷۹/۰، یادگیری خودراهبر فیشر، کینگ و تاگو (۲۰۰۱) با آلفای ۸۵/۰ و پیشرفت تحصیلی در درس زبان انگلیسی ریان و پنتریج (۱۹۹۷) با آلفای ۸۹/۰ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در آمار توصیفی از (میانگین و انحراف استاندارد) و درآمار استنباطی از (همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش همزمان) استفاده شد.یافته ها: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین باورهای خودکارآمدی و مولفه های آن با پیشرفت تحصیلی (۰۱/۰p< ،۵۹/۰ (r= و یادگیری خودراهبر و مولفه های آن با پیشرفت تحصیلی (۰۱/۰p< ،۴۷/۰ (r= رابطه مثبت و رابطه ی معنی داری وجود دارد. همچنین مولفه های باورهای خودکارآمدی با بتای ۳۷/۰ (۰۱/۰p< ،۹۰/۳(t= و مولفه های یادگیری یادگیری خودراهبر با بتای ۲۹/۰ (۰۱/۰p< ،۵۵/۳(t= قدرت پیش بینی پیشرفت تحصی را دارند.نتیجه گیری: از یافته ها استنباط می شود که باورهای خودکارآمدی و یادگیری خودراهبر از متغیرهای مهم و مرتبط با پیشرفت تحصیلی می باشند. بنابراین ، برای افزایش رفتار کمک طلبی دانش آموزان پیشنهاد می شود، در محتوای کتاب های درسی و آموزش های مدارس به باورهای خودکارآمدی و یادگیری خودراهبر توجه شود.

Keywords:

باورهای خودکارآمدی , یادگیری خودراهبر , پیشرفت تحصیلی