دینداری، خودکنترلی و گرایش به مصرف مواد در دانشجویان

طرح مسئله:. علی رغم اقدامات بسیاری که در بخش کاهش عرضه در کشور انجام شده است، به نظر می رسد هنوز شناسایی عواملی که بتواند منجر به پیشگیری از مصرف مواد شود، از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه نگرش دینی و خودکنترلی با گرایش به مصرف مواد بوده است. روش: گروه نمونه متشکل از ۳۸۶ دانشجوی پسر دوره کارشناسی دانشگاه تهران بوده است که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب گردیدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بوده است از «مقیاس تجدیدنظر شده می بارگی مک اندرو» (MAC-R)، «مقیاس پذیرش اعتیاد» (AAS)، مقیاس دینداری و مقیاس تجدیدنظرشده خودکنترلی. یافته ها تحلیل هم پراکنش (کوواریانس) چند متغیری نشان داد که بین سطح دینداری فرد و گرایش به مصرف مواد رابطه منفی معنی دار وجود دارد. همچنین بین خودکنترلی پایین و گرایش به مصرف مواد رابطه معنی دار مثبت وجود دارد. نتیجه گیری: دینداری می تواند از گرایش فرد به مصرف مواد پیشگیری نماید.از اینرو به والدین و مراکز آموزشی پیشنهاد می شود که با تقویت باورهای دینی در افراد در معرض خطر سوءمصرف مواد از احتمال گرایش آن ها به مصرف مواد جلوگیری شود.

Keywords:

religiosity , Self control , student , substance use. , خودکنترلی , دانشجو , دینداری , سوء مصرف مواد