اندازه گیری شدت فقر در ایران: کاربرد شاخص ۱ SST

طرح مسئله: شاخص SST معیار مناسبی برای سنجش شدت فقر محسوب می شود. این شاخص شدت فقر را با در نظر گرفتن تعداد فقرا، عمق فقر و نابرابری بین فقرا اندازه گیری می کند و به ما اجازه می دهد که فقر را از سه جنبه بررسی کنیم: اینکه آیا تعداد فقرا زیاد است؟ آیا فقیرها فقیرتر شده اند؟ و اینکه آیا توزیع نابرابری در میان فقرا بیشتر است؟ روش: در این مقاله از طریق شاخص SST ، شدت فقر در ایران طی سا لهای ۱۳۸۲ و ۱۳۸۳ با استفاده از داده های آمارگیری از طرح هزینه و درآمد خانوار مرکز آمار ایران و در نظر گرفتن خط فقر مطلق ۲۳۰۰ کالری برای مناطق شهری و روستایی محاسبه و درصد تغییر آن طی دو سال با یکدیگر مقایسه شده است . علاوه بر این، سهم عوامل تشکیل دهنده شاخص SST در طی سالهای ۱۳۸۲ و ۱۳۸۳ نیز مشخص شده است. به منظور تعیین اطمینان آماری از برآورد صورت گرفته، با استفاده از روش بوت استرپ، فاصله اطمینان شاخص مورد نظر محاسبه شده است. یافته ها و نتایج: نتایج حاصل نشان می دهد که شدت فقر در مناطق شهری در سال ۸۳ نسبت به سال ۸۲ ، ۷/ ۱ درصد افزایش یافته و در مناطق روستایی ۸/ ۱ درصد کاهش یافته است و این تغییرات در سطح ۹۵ درصد اطمینان معنی دار می باشند. علاوه بر این، شدت فقر طی این دو سال در مناطق شهری بیش از مناطق روستایی بوده است.

Keywords:

Poverty Index , Poverty Intensity , شاخص فقر , شدت فقر