اسناد عادی در مقابل اسناد رسمی

مستند سخن بگویید! آیا تا کنون با این عبارت مواجه شده اید؟ مقصود از مستند سخن گفتن چیست و به راستی قانون و عرف چه چیزی را سند می داند؟ سند از نظر لغوی به معنای "تکیه گاه" است. در فراز ۲۹ دعای جوشن کبیر آمده: «یا سند من لا سند له». در این دعا، سند به خداوند اطلاق شده که تکیه گاه همه است. اما در اصطلاح علم حقوق، منظور "سند کتبی" است. وفق ماده (۱۲۸۴)ق.م، سند به معنای هر نوشته ای است که در مقام دعوی یا دفاع، قابل استناد باشد که با این حساب، به نظر می رسد "کتبی بودن سند" جزء لاینفک، در تعریف سند باشد اما ضرورتی ندارد سند همواره در مقام دعوی و دفاع (اختلاف) باشد بلکه در بعد سوم یعنی تثبیت حق هم می توان تعریف سند را وارد دانست. آشنایی با انواع اسناد و حدود اعتبار آنها در دادرسی های مدنی میتواند نقش مهمی را به عنوان یکی از دلایل اثبات ادعا یا دفاع در مقابل ادعای مطروحه ایفاء کند.به دیگر سخن شاید بتوان گفت پس از آشنایی انسان با خط و استفاده از آن در حوائج اجتماعی و اقتصادی، نوشته به عنوان یکی از دلایل اثبات ادعا یا دفاع در مقابل ادعای مطروحه نقش مهمی را در دادرسی های مدنی (حقوقی) ایفاء می نماید.با این توضیحات اجمالی میتوان مطابق با قانون بیان نمود که سند عبارت است از نوشته ای که هم شخص مدعی و هم طرف مقابل وی یعنی خوانده ی دعوا قادر به استفاده از آن در محکمه هستند.خواهان برای اثبات ادعایش و خوانده در مقابل پاسخ به ادعای خواهان اسنادی را ارائه می نمایند.برای استفاده از حق وجود آن به تنهایی کافی نبوده و هنگامی قابلیت اجرا پیدا می کند که همراه با دلیل به اثبات برسد.

اسناد عادی در مقابل اسناد رسمی Keywords:

حقوق , قانون , اسناد , رسمی , ثبت , محکمه