بررسی رابطه بین هوش معنوی با خودکارآمدی معلمان مدارس ابتدایی شهر همدان

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه هوش معنوی با خودکارآمدی معلمان مدارس ابتدایی شهر همدان بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری و تحلیل داده ها، جزء پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان مدارس ابتدایی شهر همدان در سال تحصیلی ۱۳۹۴-۱۳۹۳ به تعداد ۱۵۴۲ نفر بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی، و مطابق با فرمول کرجسی و مورگان نمونه ای به حجم ۳۱۰ نفر انتخاب شد ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی مربیان اسچانن – موران و وولفولک (۲۰۰۱) و پرسشنامه هوش معنوی هیلد برانت (۲۰۱۱)، بود که پایایی پرسشنامه خودکارآمدی معلمان ۹۱/۰ و پرسشنامه هوش معنوی ۹۰/۰ با روش آلفای کرونباخ تعیین شد. نتایج همبستگی نشان داد که وضعیت هوش معنوی معلمان و خودکارآمدی آنان بالاتر از سطح متوسط است. بین هوش معنوی با خودکارآمدی معلمان رابطه مثبت و معنادار (۳۲۷/۰R=) مشاهده شد همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه های تفکر انتقادی وجودی و نیز تولید معنی شخصی قدرت پیش بینی خودکارآمدی معلمان را دارند.

Keywords:

هوش معنوی , خودکارآمدی , معلمان , مدارس ابتدایی