رابطه خود تنظیمی هیجانی بر خودکنترلی و شفقت بر خود در دانش آموزان پسران مقطع متوسطه اول شهرستان رشت

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خود تنظیمی هیجانی بر خودکنترلی و شفقت بر خود است. جامعه آماری اینپژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودند. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه ، پرسشنامه خودکنترلی (تانجی و همکاران،۲۰۰۴)، و پرسشنامه شفقت خود (نف، ۲۰۰۳) در پیش آزمون، ۴۵ دانش آموز که دارای ملاکهای ورود و خروج بودندنمونه آماری را تشکیل دادند. این ۴۵ نفر به طور تصادفی در ۳ گروه ۱۵ نفره (۲ گروه آزمایش و یک گروه کنترل) گزینششدند که برای گروه آزمایشی (A)، آموزش شفقت به خود و برای گروه دوم (گروه آزمایشی B)، آموزش خودتنظیمی هیجانی را دریافت کردند و گروه کنترل (C) در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. داده ها به کمک نرم افزار spss-۲۲ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش خود تنظیمی هیجانی به طور معناداری برخودکنترلی و شفقت بر خود تاثیر مثبت دارد.

Keywords:

خودکنترلی , شفقت بر خود , خود تنظیمی , کیفیت زندگی , سلامت روان