بررسی رابطه بی اشتیاقی اخلاقی با کیفیت مراقبت پرستاری در پرستاران مراقبت کننده از بیماران مبتلا به کووید۱۹ بستری در بخش ویژه آی سی یو مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران (۱۴۰۱-۱۴۰۰)

سابقه و هدف: پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه، مواجهه بیش تری با تعارضات اخلاقی در مراقبت از بیماران مبتلا به COVID-۱۹ دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بی اشتیاقی اخلاقی با کیفیت مراقبت پرستاری در پرستاران مراقبت کننده از بیماران مبتلا به کووید۱۹ بستری در بخش آی سی یو مراکز آموزشی- درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران صورت پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی، از نوع هم بستگی در میان ۱۵۰ نفر از پرستاران مراقبت کننده از بیماران مبتلا به کووید۱۹ بستری در بخش آی سی یو مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده بودند، در طی سال های ۱۴۰۰- ۱۴۰۱ صورت پذیرفت. در این مطالعه، از پرسش نامه های اطلاعات دموگرافیک، بی اشتیاقی اخلاقی و کیفیت مراقبت های پرستاری استفاده شد. آنالیز داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (ضریب هم بستگی پیرسون و رگرسیون خطی) صورت گرفت. یافته ها: نمره بی اشتیاقی اخلاقی پرستاران ۸/۶۴±۴۰/۵۸ بود. میزان نمره کیفیت مراقبت پرستاری در مجموع ۱۳/۲۵ ± ۱۷۷/۳، در بعد روانی اجتماعی۶/۵۰±۷۴/۹۲ بعد ارتباطی ۲/۸۲±۳۶/۸۰ و در بعد جسمی ۵/۴۵±۶۶/۷۳ بود. بین کیفیت مراقبت پرستاری با بی اشتیاقی اخلاقی رابطه معنی داری مشاهده نشد (۰/۰۵کیفیت مراقبت پرستاری و بی اشتیاقی اخلاقی در مطالعه حاضر، در شرایطی بوده است که پرستاران با پاندمی کووید۱۹ مواجه بودند و تحت فشارهای سازمانی و روانی بالایی قرار داشتند. از این رو، برای نتیجه گیری بهتر، پیشنهاد می شود که این پژوهش در شرایط غیراضطراری و پس از پاندمی، مجدد در بخش های بستری بیماران مبتلا صورت پذیرد.

Keywords:

Covid-۱۹ , Intensive care , Moral disengagement , Nurse , Quality of care , بی اشتیاقی اخلاقی , کیفیت مراقبت , کووید۱۹ , پرستار , مراقبت ویژه