بررسی تاثیر آموزش مهارت مثبت اندیشی بر تاب آوری پرستاران طی همه گیری کووید-۱۹ - کاربرد تئوری رفتار برنامه ریزی شده

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های مثبت اندیشی برمبنای تئوری رفتار برنامه ریزی شده برتاب آوری پرستاران در شرایط همه گیری کووید-۱۹ انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه مداخله ای نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون می باشد که جامعه آماری آن را پرستاران شاغل بیمارستان شهرستان های آباده و اقلید در استان فارس در سال ۱۴۰۰ تشکیل می دادند. بر اساس معیار ورود ۹۸ پرستار انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله(۴۹=n) و کنترل(۴۹=n) قرار گرفتند. برای مداخله، آموزش مثبت اندیشی به شیوه حضوری و بحث گروهی در هشت جلسه ۱۲۰ دقیقه ای بصورت هفته ای دو جلسه انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه محقق ساخته مثبت اندیشی بود. همچنین پرسشنامه سازه های مدل رفتار برنامه ریزی شده نیز قبل و بعد ازمداخله جمع آوری شد. مدت زمان آموزش دو ماه بود. داده ها با نرم افزارSPSS نسخه ۲۶ و با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ­ها: بر اساس یافته های این پژوهش، میانگین تاب آوری پرستاران پس آزمون در گروه مداخله (۲/۶ ± ۰۲/۶۰) به طور معنی داری بیش از گروه کنترل (۵/۳ ± ۶/۵۲) بود. میانگین مثبت اندیشی پرستاران در پس آزمون در گروه مداخله (۷۵/۴ ± ۶/۱۷۶) و کنترل (۱/۵ ± ۰۴/۸۵) بود. همچنین بعد از آموزش مهارت های مثبت اندیشی میانگین نمره تاب آوری و ابعاد آن در گروه مداخله(۱/۳ ± ۶/۸۹)  به صورت معنی داری بیشتر از گروه کنترل(۶/۳ ± ۱۸/۵۳) بود (۰۰۱/۰> P). نتیجه گیری: آموزش مهارت های مثبت اندیشی یک رویکرد بدون عارضه، کم هزینه و قابل اجرا است که اثربخشی آن در این مطالعه مورد تایید قرار گرفت و لذا می توان از آن به صورت فراگیر به عنوان یک برنامه توانمندسازی استفاده کرد.   این مقاله، حاصل از پایان نامه کارشناسی ارشد رشته آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، دانشگاه علوم پزشکی شیراز می باشد.

Keywords:

Training , Positive thinking skills , Nurses’ resilience , COVID-۱۹ pandemic , آموزش , مهارت های مثبت اندیشی , تاب آوری پرستاران , همه گیری کووید-۱۹