پیش بینی اختلالات شخصیت و اضطراب پیشرفت تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تهران

هدف از این پژوهش پیش بینی رابطه اختلالات شخیت و اضطراب پیشرفت تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تهران می باشد. پژوهش پیش رو براساس شیوه گردآوری اطلاعات، یک مطالعه از نوع همبستگی است. روش مورد استفاده در این تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی و از لحاظ زمانی در دسته تحقیقات مقطعی قرار می گیرد. جامعه آماری تحقیق پیش رو کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل مجازی (سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹) در ناحیه یک شهر تهران می باشد که تعداد آنها ۳۵۸۱۰ نفر در نظر گرفته شده است. طبق جدول مورگان تعداد نمونه ۳۸۶ نفر می باشد. پایایی مربوط به سه متغیر بالای ۰.۷ و توزیع داده ها براساس کشیدگی و چولگی نرمال تشخیص داده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که متغیر اختلالات شخصیت دارای قدرت پیش بینی معنی داری در مهارت های اجتماعی دانش آموزان در دوران تحصیل مجازی می باشند. به طوری که میزان پیش بینی از سطح معنی داری ۰/۰۵ پایین تر است. در مورد تغییر اضطراب پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار با اختلالا شخصیت مشاهده نشده است و رابطه آنها از قوانین آماری پیروی نکرده و تابع شانس است. با توجه به نتایج تحقیق انجام اقدامات مداخله ای به منظور ارتقا اختلالات شخصیت دانش آموزان به عنوان عامل مهم در کاهش اضطراب دانش آموزان توصیه می شود.