بررسی اثربخشی آموزش تمرینهای ادراکی-حرکتی و برنامه حرکتی ریتمیک بر رشد حرکتی در کودکان کمتوان ذهنی آموزش پذیر

هدف: هدف از این تحقیق، بررسی اثربخشی آموزش تمرین های ادراکی-حرکتی و برنامه حرکتی ریتمیک بر رشد حرکتی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود.  روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، ۳۰ کودک ۱۰-۷ ساله از بین مدارس ابتدایی شهر تبریز به صورت تصادفی-خوشه ای انتخاب و براساس سن و بهره هوشی همتاسازی شدند و در دو گروه آزمایش (گروه تمرین ادراکی-حرکتی و برنامه حرکتی ریتمیک) و یک گروه کنترل قرارگرفتند. برنامه های تمرینی در ۹ هفته و هر هفته دو جلسه و هر جلسه ۴۵ دقیقه انجام گرفت. قبل از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه پیش آزمون و پس آزمون به انجام رسید. به منظور سنجش رشد حرکتی از آزمون اولریخ-۲ (۲۰۰۰) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی به کار گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با نرم­افزار SPSS نسخه ۱۸ در سطح معنی داری ۰.۰۵>P انجام گرفت.  یافته ها: نتایج نشان داد که دو گروه آزمایش (گروه تمرین های ادراکی-حرکتی و گروه برنامه حرکتی ریتمیک) در مهارت های جابه جایی و کنترل شیء نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری داشتند (۰/۰۵≤P) و تفاوت بین دو گروه آزمایشی با یکدیگر معنادار نبود (۰/۰۵≤P) . در مهارت های کنترل شیء، گروه تمرین ادراکی-حرکتی نسبت به دو گروه برنامه حرکتی ریتمیک و کنترل تاثیر بیشتری بر رشد این مهارت ها داشت.  نتیجه گیری: با توجه به نتایج، برنامه های آموزشی مورد استفاده می توانند تجربه حرکتی مناسبی برای کودکان باشند. این برنامه ها می توانند در مدارس با ایجاد فرصت مناسب و ارائه تکالیف متناسب برای تمرین و رشد مهارت های حرکتی استفاده شوند.

Keywords:

Perceptual motor performance , Motor skills , Intellectual disability , Children , عملکردهای ادراکی-حرکتی , مهارت های حرکتی , کم توان ذهنی , کودک