هدف سندرم
درد مایوفاشیال یک اختلال بالینی با شیوع ۸۵ درصد است. مشخصه آن وجود نقاط ماشه ای است که معمولا تمام افراد در طول عمر خود حداقل برای ۱ بار با آن ها مواجه می شوند. درمان های فیزیوتراپی و پزشکی متفاوتی برای درمان سندرم
درد مایوفاشیال استفاده می شوند. مداخله تحریک الکتریکی داخل عضلانی یک مداخله نسبتا جدید برای دردهای عضلانی اسکلتی است. هدف این مطالعه بررسی تاثیرات مداخله تحریک الکتریکی داخل عضلانی بر پارامترهای بالینی و همچنین پارامترهای تصویربردای سونوگرافی مرتبط با نقاط ماشه ای در بیماران با نقاط ماشه ای در عضله تراپزیوس فوقانی است.
روش بررسی این مطالعه یک کارآزمایی بالینی به صورت مطالعه مطالعه چند موردی است. در این مطالعه ۱۲ شرکت کننده که دارای نقاط ماشه ای در عضله تراپزیوس فوقانی بوده اند تحت درمان و ارزیابی قرار گرفته اند. شرکت کنندگان ۳ بار در طول ۱ هفته تحت درمان تحریک الکتریکی داخل عضلانی قرار گرفتند. متغیرهای درد و دامنه حرکتی چرخش گردن در زمان های قبل و بعد از مداخله به ترتیب با ابزار Visual Analogue Scale و گونیامتر ارزیابی شدند. پارامترهای سونوگرافی، شامل قطر طولی و مساحت نقطه ماشه و همچنین ضخامت عضله تراپزیوس فوقانی با
تصویر برداری سونوگرافی B-mode اندازه گیری و ارزیابی شدند. مقادیر اندازه گیری شده قبل و بعد با استفاده از آزمون آماری تی زوجی با در نظر گرفتن سطح معناداری ۰/۰۵ مقایسه شدند.
یافته ها در پایان ۳ جلسه درمانی تحریک الکتریکی داخل عضلانی، درد و دامنه حرکتی چرخش گردن به همان سمت به طور معنی داری بهبود یافته بود (۰/۰۵>P). همچنین اندازه گیری های تصویربردای سونوگرافی، از جمله قطر طولی و مساحت نقطه ماشه و همچنین قطر عضله تراپزیوس فوقانی به طور قابل توجهی در مقایسه با اندازه گیری های قبل از اعمال مداخله تحریک الکتریکی داخل عضلانی کاهش یافته بود (۰/۰۵>P).
نتیجه گیری به نظر می رسد مداخله تحریک الکتریکی داخل عضلانی می تواند تاثیرات مثبت و امیدوارکننده ای بر پارامترهای بالینی و همچنین اندازه گیری های سونوگرافی در بیماران با
نقطه ماشه ای در عضله تراپزیوس فوقانی داشته باشد. اما برای بررسی اثرات بلند مدت تحریک الکتریکی داخل عضلانی و همچنین مقایسه با مداخلات درمانی دیگر به مطالعات بیشتر با حجم نمونه بزرگ تر و دارای گروه های کنترل نیاز است.