فراوانی تنشن غیر طبیعی عصبی و ارتباط آن با ناتوانی عملکردی در سندرم های درد عضلانی اسکلتی اندام فوقانی: مطالعه مقطعی

هدف سندرم های درد عضلانی اسکلتی با منشا استفاده بیش از حد، امروزه یکی از علل اصلی ناتوانی عملکردی به شمار می روند. اگرچه علائم و شکایت این بیماران غالبا در ارتباط با ساختارهای عضلانی اسکلتی است، میکروتروما و فعالیت های تکراری (دلایل اصلی ایجاد سندرم های درد عضلانی اسکلتی) می توانند به نوروداینامیک غیرطبیعی منجر شوند. به اختلالات حرکت ساختارهای عصبی نسبت به بافت های اطراف یا اختلال در طویل شدگی نرمال عصب نوروداینامیک غیرطبیعی گفته می شود. برخی از مطالعات اخیر احتمال همراهی اختلالات نوروداینامیک را در مبتلایان به این سندرم ها مطرح کرده اند. بنابراین هدف این مطالعه تعیین فراوانی تنشن غیر طبیعی عصبی و ارتباط آن با ناتوانی عملکردی در سندرم های درد عضلانی اسکلتی اندام فوقانی بود. روش بررسی ۱۰۰ شرکت کننده (۷۸ زن و ۲۲ مرد) در این مطالعه حضور داشتند. مبتلایان به سندرم های درد عضلانی اسکلتی براساس معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند. آزمون های نوروداینامیک اعصاب مدین، رادیال و اولنار بر اساس رویکرد باتلر و شاکلاک انجام شدند. بین هر آزمون ۵ دقیقه زمان استراحت وجود داشت تا از ایجاد اثرات درمانی مانور نوروداینامیک اجتناب شود. به منظور اندازه گیری کمی شدت تنشن غیرطبیعی اعصاب محیطی در لحظه مثبت شدن آزمون های نوروداینامیک، برای اعصاب مدین و رادیال، زاویه اکستنشن مفصل آرنج و برای عصب اولنار، زاویه ابداکشن مفصل شانه ملاک اندازه گیری بود. زاویه مفصل به کمک گونیامتر استاندارد اندازه گیری شد. به منظور بررسی ارتباط بین تنشن غیرطبیعی عصبی و ناتوانی عملکردی از آزمون پیرسون استفاده شد. در تمامی آزمون ها، سطح معنادار آماری کمتر از ۰/۰۵ بود. یافته ها نتیجه آنالیز فراوانی داده ها نشان داد صرف نظر از نوع ضایعه، از ۱۰۰ شرکت کننده (برخی از شرکت کنندگان به بیش از ۱ بیماری مبتلا بودند، در مجموع ۱۱۲ مورد بیماری گزارش شد) که تحت ارزیابی نوروداینامیک قرار گرفتند، ۵۰ بیمار (۵۰ درصد) دارای حداقل یک اختلال در تنشن اعصاب مدین، رادیال و یا اولنار بودند. نتایج نشان داد ارتباط معناداری بین میزان ناتوانی عملکردی و شدت تنشن غیرطبیعی عصبی برحسب زاویه مفصلی وجود نداشت. نتیجه گیری در تعداد زیادی از مبتلایان به سندرم های درد عضلانی اسکلتی اندام فوقانی که فاقد علائم واضح اختلالات عصب بوده اند، یافته های آزمون بالینی نوروداینامیک مثبت بود. بنابراین پیشنهاد می شود در تمامی بیماران با تشخیص سندرم درد عضلانی اسکلتی، ارزیابی نوروداینامیک و در صورت لزوم درمان نوروداینامیک به روش های درمانی معمول فیزیوتراپی اضافه شود.

Keywords:

Neurodynamic test , Peripheral nerves , Median nerve , Radial nerve , Ulnar nerve , Upper extremity , Musculoskeletal pain syndrome , ارزیابی عصبی , اعصاب محیطی , اندام فوقانی , بیماری های عضلانی اسکلتی , درد​​​​​​​