بررسی تکرارپذیری آزمون های نوروداینامیک اندام فوقانی: اعصاب مدین، رادیال و اولنار
Publish place: Archives of Rehabilitation، Vol: 23، Issue: 3
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 104
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_REHA-23-3_002
تاریخ نمایه سازی: 21 آذر 1402
Abstract:
هدف: در ارزیابی اعصاب محیطی، از آزمون های نوروداینامیک جهت ارزیابی حساسیت مکانیکی عصب استفاده می شود. با وجود این، در ارتباط با تکرارپذیری آزمون های نوروداینامیک اندام فوقانی، به ویژه برای اعصاب رادیال و اولنار، اطلاعات بسیار کمی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تکرارپذیری آزمون های نوروداینامیک اندام فوقانی شامل اعصاب مدین (میانه)، رادیال و اولنار بود.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، با استفاده از نمونه گیری غیر تصادفی ساده، ۲۵ شرکت کننده بدون علامت، با دامنه سنی ۱۹ تا ۴۵ سال، شرکت داشتند. تکرارپذیری هریک آزمون های نوروداینامیک اعصاب میانه، رادیال و اولنار بررسی شد. آزمون های نوروداینامیک را ۲ آزمونگر در ۲ جلسه، با فاصله ۲۴ ساعت انجام دادند. در طی انجام آزمون های نوردینامیک، شرکت کنندگان لحظات شروع احساس کشش دردناک و نقطه واضح شدن درد در ناحیه قدامی آرنج و ساعد (برای عصب میانه)، در ناحیه خلفی خارجی آرنج و ساعد (برای عصب رادیال) و ناحیه داخلی ساعد (برای عصب اولنار) را گزارش کردند. در نقطه شروع احساس کشش دردناک و نقطه واضح شدن درد، با استفاده از گونیامتر مکانیکی، زاویه اکستنشن آرنج (برای آزمون اعصاب مدین و رادیال) و زاویه ابداکشن شانه (برای آزمون عصب اولنار) اندازه گیری شد. دامنه بین این ۲ نقطه، جهت بررسی تکرارپذیری محاسبه شد. به منظور بررسی تکرارپذیری نسبی و تکرارپذیری مطلق، به ترتیب، ضریب هم بستگی درون رده ای و خطای استاندارد اندازه گیری محاسبه شد. با استفاده از آزمون تی تست، تفاوت در میانگین اندازه گیری های انجام شده محاسبه شد.
یافته ها: در تکرارپذیری یک جلسه و بین ۲ جلسه، اختلاف معناداری بین میانگین اندازه گیری های ۲ آزمونگر یافت نشد. تکرارپذیری درون آزمونگر ۱ و آزمونگر ۲ به ترتیب برای عصب میانه ۰/۹۴ درصد (°۲: خطای استاندارد اندازه گیری)٬ ۰/۸۹ درصد (°۲/۸۵: خطای استاندارد اندازه گیری)٬ برای عصب رادیال ۰/۵۶ درصد (°۶/۳۶: خطای استاندارد اندازه گیری) و ۰/۹۳درصد (°۱/۸۲: خطای استاندارد اندازه گیری)، و برای عصب اولنار ۰/۴۲ درصد (°۳/۲۷: خطای استاندارد اندازه گیری) و ۰/۷۹ درصد (°۱/۴۲: خطای استاندارد اندازه گیری) بود. تکرارپذیری بین ۲ آزمونگر در یک جلسه برای عصب مدین ۰/۸۴ درصد (°۳/۴۴: خطای استاندارد اندازه گیری)، برای عصب رادیال ۰/۵۴ درصد (°۶/۱: خطای استاندارد اندازه گیری) و برای عصب اولنار ۰/۵۵ درصد (°۲/۷۵: خطای استاندارد اندازه گیری) بود. تکرار پذیری بین ۲ آزمونگر در ۲ جلسه برای عصب مدین ۰/۹۷ درصد (°۱/۴۳: خطای استاندارد اندازه گیری)، برای عصب رادیال ۰/۶۹ درصد (°۵/۰۶: خطای استاندارد اندازه گیری)، و برای عصب اولنار ۰/۵۱ درصد (°۲/۸: خطای استاندارد اندازه گیری) بود.
نتیجه گیری: آزمون های نوروداینامیک اندام فوقانی و اندازه گیری دامنه بین لحظات شروع احساس درد کششی و واضح شدن آن (درد زیر بیشینه) از تکرارپذیری متوسط تا عالی برخوردارند. بنابراین می توان از این آزمون های بالینی در ارزیابی های تشخیصی و بررسی اثرات روش های درمانی استفاده کرد. همچنین آزمون نورودینامیک عصب میانه، نسبت به آزمون های نوردینامیک اعصاب رادیال و اولنار، تکرارپذیری نسبی بالاتری دارند.
Keywords:
Authors
Milad Taheri
Department of Physiotherapy, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran.
Ghadamali Talebi
Mobility Impairment Research Center, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran.
Mohammad Taghipour
Mobility Impairment Research Center, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran.
Massoud Bahrami
Clinical Research Development Unit, Shahid Beheshti Hospital, Babol, Iran.
Hemmat Gholinia
Health Research Institute, Babol University of Medical Sciences, Babol, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :