بررسی تکرارپذیری آزمون های نوروداینامیک اندام فوقانی: اعصاب مدین، رادیال و اولنار

هدف: در ارزیابی اعصاب محیطی، از آزمون های نوروداینامیک جهت ارزیابی حساسیت مکانیکی عصب استفاده می شود. با وجود این، در ارتباط با تکرارپذیری آزمون های نوروداینامیک اندام فوقانی، به ویژه برای اعصاب رادیال و اولنار، اطلاعات بسیار کمی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تکرارپذیری آزمون های نوروداینامیک اندام فوقانی شامل اعصاب مدین (میانه)، رادیال و اولنار بود.  روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، با استفاده از نمونه گیری غیر تصادفی ساده، ۲۵ شرکت کننده بدون علامت، با دامنه سنی ۱۹ تا ۴۵ سال، شرکت داشتند. تکرارپذیری هریک آزمون های نوروداینامیک اعصاب میانه، رادیال و اولنار بررسی شد. آزمون های نوروداینامیک را ۲ آزمونگر در ۲ جلسه، با فاصله ۲۴ ساعت انجام دادند. در طی انجام آزمون های نوردینامیک، شرکت کنندگان لحظات شروع احساس کشش دردناک و نقطه واضح شدن درد در ناحیه قدامی آرنج و ساعد (برای عصب میانه)، در ناحیه خلفی خارجی آرنج و ساعد (برای عصب رادیال) و ناحیه داخلی ساعد (برای عصب اولنار) را گزارش کردند. در نقطه شروع احساس کشش دردناک و نقطه واضح شدن درد، با استفاده از گونیامتر مکانیکی، زاویه اکستنشن آرنج (برای آزمون اعصاب مدین و رادیال) و زاویه ابداکشن شانه (برای آزمون عصب اولنار) اندازه گیری شد. دامنه بین این ۲ نقطه، جهت بررسی تکرارپذیری محاسبه شد. به منظور بررسی تکرارپذیری نسبی و تکرارپذیری مطلق، به ترتیب، ضریب هم بستگی درون رده ای و خطای استاندارد اندازه گیری محاسبه شد. با استفاده از آزمون تی تست، تفاوت در میانگین اندازه گیری های انجام شده محاسبه شد. یافته ها: در تکرارپذیری یک جلسه و بین ۲ جلسه، اختلاف معناداری بین میانگین اندازه گیری های ۲ آزمونگر یافت نشد. تکرارپذیری درون آزمونگر ۱ و آزمونگر ۲ به ترتیب برای عصب میانه ۰/۹۴ درصد (°۲: خطای استاندارد اندازه گیری)٬ ۰/۸۹ درصد (°۲/۸۵: خطای استاندارد اندازه گیری)٬ برای عصب رادیال ۰/۵۶ درصد (°۶/۳۶: خطای استاندارد اندازه گیری) و ۰/۹۳درصد (°۱/۸۲: خطای استاندارد اندازه گیری)، و برای عصب اولنار ۰/۴۲ درصد (°۳/۲۷: خطای استاندارد اندازه گیری) و ۰/۷۹ درصد (°۱/۴۲: خطای استاندارد اندازه گیری) بود. تکرارپذیری بین ۲ آزمونگر در یک جلسه برای عصب مدین ۰/۸۴ درصد (°۳/۴۴: خطای استاندارد اندازه گیری)، برای عصب رادیال ۰/۵۴ درصد (°۶/۱: خطای استاندارد اندازه گیری) و برای عصب اولنار ۰/۵۵ درصد (°۲/۷۵: خطای استاندارد اندازه گیری) بود. تکرار پذیری بین ۲ آزمونگر در ۲ جلسه برای عصب مدین ۰/۹۷ درصد (°۱/۴۳: خطای استاندارد اندازه گیری)، برای عصب رادیال ۰/۶۹ درصد (°۵/۰۶: خطای استاندارد اندازه گیری)، و برای عصب اولنار ۰/۵۱ درصد (°۲/۸: خطای استاندارد اندازه گیری) بود. نتیجه گیری: آزمون های نوروداینامیک اندام فوقانی و اندازه گیری دامنه بین لحظات شروع احساس درد کششی و واضح شدن آن (درد زیر بیشینه) از تکرارپذیری متوسط تا عالی برخوردارند. بنابراین می توان از این آزمون های بالینی در ارزیابی های تشخیصی و بررسی اثرات روش های درمانی استفاده کرد. همچنین آزمون نورودینامیک عصب میانه، نسبت به آزمون های نوردینامیک اعصاب رادیال و اولنار، تکرارپذیری نسبی بالاتری دارند.

Keywords:

Reproducibility of Results , Neurogenic Examination , Peripheral Nerves , Median Nerve , Radial Nerve , Ulnar Nerve , تکرارپذیری , آزمون نوروداینامیک , عصب میانه , عصب رادیال , عصب اولنار