اثر گاماروس دریای خزر بر پارامترهای رشد، بازماندگی و فراسنجه های بیوشیمیایی سرمی در بچه ماهی آکواریومی جوئل (Hemichromis bimaculatus)

این مطالعه به منظور بررسی جایگزینی گاماروس با غذای مصنوعی و اثر آن بر رشد، بازماندگی و فراسنجه­های بیوشیمیایی سرمی بچه­ماهی آکواریومی جوئل (Hemichromis bimaculatus) انجام شد. در این بررسی ۲۷۰ قطعه بچه­ماهی جوئل با میانگین وزنی ۷۲/۰± ۲۲/۱ در ۹ آکواریوم به حجم ۱۰۰ لیتر (۳ تیمار و ۳ تکرار) و در هر آکواریوم ۳۰ قطعه ماهی با جیره­های آزمایشی تغذیه شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار اول گاماروس، تیمار دوم غذای بیومار و گاماروس به صورت تناوبی و تیمار سوم تیمار شاهد که به آنها غذای بیومار داده شد، بود. غذادهی روزانه ۴ وعده و تا حد سیری ماهی طی ۱۰ هفته دوره پرورش صورت گرفت. در انتهای آزمایش فراسنجه­های رشد، خونی و سرمی تعیین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد تیمارهای مختلف از نظر درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه اختلاف معنی داری داشتند (۰۵/۰P<) درحالیکه ضریب­تبدیل غذایی، فاکتور وضعیت و درصد بازماندگی اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان ندادند (۰۵/۰P>). بیشترین میزان درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در تیمار شاهد و کمترین آن در تیمار ۱ مشاهده شد. مطالعه فاکتورهای خونی و بیوشیمیایی نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان هماتوکریت، هموگلوبین، MCV، MCH، MCHC و تری­گلیسیرید بین تیمارها و شاهد وجود داشت (۰۵/۰P<) ولی تعداد گلبول­های قرمز، گلبول­های سفید و پروتئین تام اختلاف معنی­داری را نشان ندادند (۰۵/۰P>). بیشترین مقادیر هموگلوبین، هماتوکریت و تری گلیسیرید در تیمار شاهد مشاهده گردید و کمترین مقادیر هماتوکریت و تری­گلیسیرید در تیمار ۱ و هموگلوبین در تیمار ۲ بود. اگرچه تیمار گاماروس، نتوانست رشد را به اندازه غذای بیومار بالا ببرد، اما از آنجایی که تیمار ۲ از لحاظ پارامترهای رشد و خون شناسی به تیمار شاهد نزدیک بود می­توان گاماروس را در تغذیه بچه­ماهی جوئل به­ویژه به­صورت تناوبی استفاده کرد.

Keywords:

گاماروس , غذای مصنوعی , شاخص های رشد , خون شناسی , ماهی جوئل