ارزیابی عملکرد شاخص شرایط مالی در پیش بینی متغیرهای کلان اقتصادی ایران؛ رهیافت الگوهای پارامتر متغیر زمانی

امروزه در بسیاری از کشورهای جهان، شاخص شرایط مالی به عنوان ابزاری برای پیش­بینی متغیرهای کلان اقتصادی معرفی شده است. به همین منظور در مطالعه حاضر، ابتدا به ساخت شاخص شرایط مالی در الگوهای مختلف پارامترهای متغیر زمانی پرداخته و سپس عملکرد شاخص شرایط مالی در پیش­بینی متغیرهای کلان اقتصادی با استفاده از رویکرد میانگین مربعات خطای پیش بینی (MSFE) و رویکرد مجموع تجمعی لگاریتم احتمالات پیش­بینی مورد تجزیه و تحلیل قرار می­گیرد.نتایج حاصله بیانگر آن است که شاخص شرایط مالی ساخته شده توانایی انطباق با حالت­های مختلف اقتصاد ایران را دارد و نوسانات آن در طول زمان افزایش می­یابد. براساس نتایج بدست آمده از رویکرد میانگین مربعات خطای پیش­بینی، الگوی خود­توضیح برداری عامل افزوده شده با پارامترهای متغیر زمانی (TVP-FAVAR) در مقایسه با الگوی خود­توضیح برداری عامل افزوده شده (FAVAR) و نیز الگوی خودتوضیح برداری پارامتر متغیر زمانی عامل افزوده شده (FA-TVP-VAR) خطای پیش­بینی کمتری را در برخی از متغیرهای کلان اقتصادی نشان می­دهد و نیز استفاده از الگوهای ترکیبی خودتوضیح برداری عامل افزوده شده با پارامترهای متغیر زمانی که در آن ضرایب و مجموعه متغیرهای منتخب شاخص شرایط مالی بسته به شرایط اقتصادی تغییر می­کنند، باعث بهبود عملکرد شاخص شرایط مالی در پیش­بینی متغیرهای کلان اقتصادی می­شود. نتایج مجموع تجمعی لگاریتم احتمالات پیش­بینی نشان می­دهد که به کارگیری الگوهای پارامتر متغیر اثر زیادی در کاهش خطای پیش­بینی برخی از متغیرهای کلان ندارد.

Keywords:

شاخص شرایط مالی , پیش بینی , متغیرهای کلان اقتصادی , میانگین مربعات خطای پیش بینی , مجموع تجمعی لگاریتم احتمالات پیش-بینی