بررسی همگرایی اقتصادی استان های ایران طی سال های ۱۳۷۹-۱۳۸۷ با استفاده از آزمون های ریشه واحد پانل

مفهوم همگرایی (که یکی از نتایج مدل­های رشد نئوکلاسیک­ها می­باشد) را می­توان به عنوان رشد سریعتر مناطق با درآمد سرانه کمتر، نسبت به مناطق با درآمد سرانه بیشتر در نظر گرفت. لذا این مقاله به بررسی همگرایی اقتصادی بین استان­های ایران طی سال­های ۱۳۷۹-۱۳۸۷ با استفاده از آزمون­­های ریشه واحد در داده­های تابلویی می­پردازد. برای این منظور دو نوع همگرایی بتای مطلق و بتای شرطی مورد بررسی قرار می­گیرد. نتایج تحقیق نشان می­دهد که بین استان­های ایران همگرایی بتای مطلق وجود ندارد ولی همگرایی بتای شرطی بین استان­های ایران برقرار می­باشد.

Keywords:

فرضیه همگرایی , اقتصاد ایران , حساب های منطقه ای , درآمد سرانه , آزمون های ریشه واحد در داده های تابلویی