مطالعه رویکرد تربیتی در جهت ترویج حجاب با توجه به تجارب زیسته دختران نوجوان مهاجر افغانستانی

کشور ایران از جمله کشورهایی است که در طول سدههای مختلف مهاجران افغانستانی را درخود جای داده است. این افراد به جهت مشکلات عمدهای چون جنگ، فقر، ناامنی و. . . مهاجرترا به این کشور انجام دادهاند. این مهاجرت سبب ایجاد نسل دوم و نسل سومی که عمده آناننوجوانان هستند شده است. این نوجوانان دغدغههای مختلفی در بحث شکل گیری مسائل دینیخود دارند که یکی از این مسائل دینی که در عصر جدید بسیار مطرح میشود بحث حجاب است.این تحقیق قصد دارد بحث حجاب را با توجه به تجربه زیسته نوجوانان مهاجر را به روشپدیدارنگاری بیان کند، به این طریق که مسائل و چالشهای ذهنی آنان را که در فقه امامیه نیز به آناشاره شده است، تبیین کند. در این راستا با ۵۱نوجوان مهاجر مصاحبه صورت گرفته است. تجربهزیسته این نوجوانان نشان از چالشهایی چون اصل و میزان پوشش که نشان از دغدغههای به ظاهرفقهی است میدهد اما با بررسی تجربه زیسته این نوجوانان مشاهده میشود که پاسخهای فقهییک بعد از این مسئله است و بعد دیگر تاثیر و شکلگیری هویت دینی آنها نیز میباشد، چرا کهاین سوالات ریشه عمیقی در ابعاد هویتی آنان دارد که نشان از تاثیر پذیری جریانهایی چون اباحهگری است. ترجیح میل شخصی و ابراز جبر گونه حجاب در میان خانوادهها از ابعاد تربیتی استکه در میان گفتگوها مشخص میشود. توجه به این موضوعات و چالشها نشان میدهد که این امرنیازمند رویکردهای تربیتی است که بعد عمیقتری را در بحث حجاب تبیین میکند

Keywords:

حجاب , فقه , نوجوان مهاجر , رویکرد تربیتی