تخمین میزان اثر عوامل ایجاد اتلاف زمانی در پروژه های ساختمانی با استفاده از روش شبکه عصبی تعمیم یافته

یکی از عوامل مهم موفقیت در مدیریت، کاهش زمان تولید است که موجب افزایش میزان تولید و کاهش انتظار مشتریان است. در پروژه های ساخت آپارتمان مسکونی، زمان تولید تفاوت زیادی با کشورهای پیشرفته ای همچون ژاپن و آمریکا دارد؛ لذا کاهش زمان تولید آپارتمان یکی از دغدغه های مدیران پروژه است. یکی از راه های کاهش زمان، کاهش یا حذف اتلاف های زمانی است که در فرآیند تولید اتفاق می افتد و هدف این مقاله، شناسایی و تعیین میزان اثر این اتلاف هاست. برای شناسایی علت ها بعد از مطالعه کتابخانه ای، از مصاحبه نیمه ساختاریافته و تحلیل مضمون استفاده شد و ۸ عامل به دست آمد که همگی دارای سه ویژگی حضور در مرحله اجرا، قابل کنترل بودن و تاثیر مستقیم بر زمان بودند. این ۸ عامل شامل جلوگیری ناظر، کمبود مصالح، کمبود تجهیزات، دوباره کاری، تاخیر پیمانکار، جابجایی و انبارش، تداخل کاری و درنهایت، انجام همه فعالیت ها درون کارگاه هستند. برای تعیین میزان اثر، پس از دریافت ۲۱۴ پاسخنامه قابل استفاده، از روش شبکه عصبی رگرسیونی تعمیم یافته استفاده شد. نتیجه به دست آمده به این صورت بود که در صورت وجود هر ۸ عامل، ۴/۴۱ درصد زمان پروژه، به اتلاف زمانی اختصاص دارد و تنها سه عامل تاخیر پیمانکار، انجام فعالیت ها درون کارگاه و دوباره کاری باعث ۸/۳۱ درصد اتلاف می شود. این نتایج، معیار مناسبی را برای تصمیم گیری مدیران پروژه نسبت به نوع رفتار با این عوامل، فراهم می سازد تا درنهایت بتوانند طول مدت پروژه را کاهش دهند.

Keywords:

"آپارتمان مسکونی" , "اتلاف زمانی" , "پروژه ساخت" , "رویکرد ناب" , "شبکه عصبی رگرسیونی تعمیم یافته"