بررسی روشهای کاربرد و مقدار مصرف منابع نختلف آهن بر روی میوه و عملکرد خرمای شاهانی abstract
باتوجه به اهمیت
خرما در کشور و پائین بودن قابلیت استفاده از
آهن در خاکهای مناطق خرماخیز و نیز باتوجه به اهمیت
آهن در تغذیه
خرما لزوم مطالعه تاثیر این عنصر بر خصوصیات کمی و کیفی محصول و راههای برطرف نمودن کمبود آن از اهمیت خاصی برخوردار است. به این منظور طرحی در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 9 تیمار هر تیمار دو درخت و در 3 تکرار روی 54 اصله خرمای
شاهانی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی جهرم اجرا گردید. تیمارهای مورد استفاده شامل سه روش مصرف آهن:1-تزریق به تنه درخت در چهار سطح 0 و 25 و 50 و 100 گرم سولفات آهن( I0 و I1 و I2 و I3) جهت هر تک درخت. 2-چالکود در دو سطح 1000 و 2000 گرم سولفات
آهن (S1 و S2) جهت هر تک درخت. 3-خاکدهی در دو سطح 100 و 200 گرم سکوسترین
آهن 138 (C1 و C2) جهت هر تک درخت باضافه یک تیمار اضافی شاهد می باشد.سایر عناصر مورد نیاز گیاه در تمامی تیمارها بطور یکسان اعمال شد و آمار و اطلاعات مربوطه با استفاده از نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که گرچه بر اساس آزمون دانکن در سطح 5% اختلاف معنی داری بین تیمارهای مختلف وجود نداشت ولیکن بالاترین عملکرد به میزان 98/9 و 98/1 کیلوگرم در هر درخت مربوط به تیمارهای S2 و I2 و کمترین مربوط به تیمار I3 به میزان 82/4 کیلوگرم در هر درخت بود. بررسی آماری خصوصیات فیزیکی و شیمیایی میوه و نتایج تجزیه شیمیایی برگ اختلاف معنی دار در بعضی از فاکتورهای اندازه گیری شده بر اساس آزمون دانکن در سطح 5% نشان داد. بطوریکه بالاترین درصد میزان گوشت به هسته، T.S.S، اسیدیته، رطوبت و وزن خشک به ترتیب در تیمارهای S2 (9/24)، تیمارهای I0 (66/09 درصد) و I2 (65/64 درصد)، تیمار شاهد (0/225 درصد)، تیمار I2 (18/88 درصد) و تیمار C1 (83/79 درصد) بوده است. نتایج تجزیه شیمیایی برگ نشان داد که
تزریق سولفات آهن، میزان
آهن برگ را نسبت به تیمارهای دیگر افزایش داده است بطوریکه بالاترین میزان
آهن برگ در تیمار I2و(108/3 قسمت در میلیون) و کمترین در تیمار S1و(84/4 قسمت در میلیون) و S2و(89 قسمت در میلیون) بوده است.