بررسی لرزهزمین ساخت و لرزهخیزی منطقه اصفهان

در این کار، گستره E ?۵۴-۵/۴۹ و N ?۱/۳۴-۳۱ برای بررسی لرزهزمین ساخت و لرزهخیزی منطقه اصفهان انتخاب شده است. از نقشههای زمینشناسی با مقیاس ۱:۲۵۰۰۰۰ و ۱:۱۰۰۰۰۰ ناحیه اصفهان برای استخراج دقیق تر گسلهای ناحیه مورد نظر استفاده و از آن برای بررسی لرزهزمین ساخت منطقه بهره گرفته شده است. بررسی سازوکار کانونی ۱۸ زمینلرزه با ۳/۴Mw ? ، در این منطقه، وجود مولفه غالب معکوس را برای اکثر آنها (۱۱ مورد) نشان میدهد. با استفاده از دادههای زمینلرزههای تاریخی و دستگاهی از منابع جهانی (USGS,ISC) و محلی فهرست نامه کامل و یکنواختی مشتمل بر ۱۷۰ زمینلرزه دستگاهی و ۱۰ زمینلرزه تاریخی از منطقه تهیه و براساس آن لرزهخیزی این ناحیه مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور یکنواختی فهرست نامه ، در هر ایالت لرزهزمین ساختی رابطهای برای تبدیل مقیاس بزرگی mb به Ms تعیین و به کار گرفته شد. برای محاسبه دقیقتر پارامترهای لرزهخیزی، عدم قطعیت بزرگی زمینلرزهها و همچنین آستانه کامل بودن دادهها، بررسی و مدنظر قرار گرفته است. مقدار پارامتر b (b-value) برای ایالت لرزهزمین ساختی زاگرس و ایران مرکزی-شرق ایران در گستره مورد بررسی به ترتیب، معادل ۰۵/۰ ± ۹۵/۰ و ۱۲/۰ ± ۸۱/۰، نرخ رویداد زمینلرزه، ?، برای زمینلرزههای با بزرگی ۳ ? Ms معادل ۴۱۳/۰ ± ۹۷۶/۴ و ۱۲۹/۰ ± ۴۸/۰، برآورد شده است. بیشینه بزرگی زمینلرزه قابل انتظار برای ایالت لرزهزمین ساختی زاگرس در گستره مورد بررسی، Mmax، ۶۷/۰ ± ۴/۷ و برای ایران مرکزی-شرق ایران ۷۴/۱ ± ۸/۷ برآورد شده است. همچنین، تاثیر دستهبندی نکردن دادههای دستگاهی (با اختصاص آستانه کامل بودن و عدم قطعیت خاص آن دسته)، روی پارامترهای لرزهخیزی بررسی شده است، نتیجه آنکه تاثیر آن روی مقدار پارامتر b و نرخ رویداد محسوستر از تاثیر آن روی Mmax است. همچنین، باعث کاهش چشمگیر عدم قطعیت پارامترهای لرزهخیزی می شود.

Keywords:

آستانه کامل بودن دادهها , عدم قطعیت بزرگی , لرزهخیزی , لرزهزمین ساخت , ناحیه اصفهان