بررسی ارتباط سطح فعالیت جسمانی سالمندان با نگرش به عوامل تسهیل کننده آن

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 30

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

PSCE01_012

تاریخ نمایه سازی: 29 آذر 1402

Abstract:

مقدمه: یکی از برنامه های زیربنایی بهداشت عمومی که در سلامت عمومی نقش به سزایی دارد انجام فعالیت جسمانی مناسب است کهتوجه به آن با روند روبه رشدی همراه بوده است. بهعنوان مهمترین مولفهی سالمندی سالم از دیدگاه سازمان جهانی بهداشت داشتن سطحمطلوبی از فعالیت جسمانی از اهمیت بالایی برخوردار است که باید تا زمان مرگ در افراد حفظ گردد. فعالیت جسمانی به عنوان هر حرکتو فعالیت بدن توسط عضلات اسکلتی که با افزایش مصرف کل انرژی روزانه همراه است تعریف می گردد که در دوران سالمندی این فعالیت هاشامل فعالیت در محیط کار، مراقبت از خود، کارهای خانه، حملونقل و فعالیت های اوقات فراغت است. انجام منظم فعالیت جسمانی درتناسب ظاهری بدن و ارتقای تعادل بدن، بهبود قدرت عضلانی و سلامت عملکرد روانی موثر می باشد و برای کمک به رشد و توسعه مطلوبسلامتی، کاهش چاقی و حفظ سلامت اجتماعی ضروری است. از اثرات دیگر آن در سالمندان افزایش اعتمادبه نفس، بهبود نگرش ها و تصویرذهنی از خود، لذت بردن از تحرک، کاهش استرس و افسردگی می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی است. تعداد نمونه بر اساس فرمول کوکران و مطالعات قبلی ۴۰۰ نفر از سالمندان بالای۶۰ سال شهر کاشان است که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و از لحاظ اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه یتعیین سطح فعالیت جسمانی سالمندان مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخهی ۱۶ ، آمار توصیفی و آزمون هایپیرسون و کای اسکوار و رگرسیون خطی در سطح معنی داری ۰۵ / ۰ > p تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: از نمونه های این مطالعه ۲۳۷ نفر ۲ / ۵۹ درصد زن بودند. میانگین سن جامعه پژوهش ۸ / ۶ ± ۶ / ۶۷ سال بود. متوسط انرژی مصرفیدر فعالیت جسمانی سالمندان شهر کاشان ۸۴ / ۳۶۴ ± ۲۱ / ۳۲۶ بر حسب متابولیک اکی والان ساعت/هفته بود. از کل سالمندان مورد بررسی۲۰ نفر ۵ درصد در سطح فاقد هرگونه فعالیت جسمانی، ۳۲۰ نفر ( ۸۰ درصد) در سطح فعالیت جسمانی کم، ۵۹ نفر ۸ / ۱۴ درصد درسطح فعالیت جسمانی متوسط و ۱ نفر ۲ / ۰ درصد در سطح فعالیت جسمانی شدید بودند.نتیجه گیری: سطح فعالیت جسمانی توسط طیف وسیعی از متغیری های روانی، اجتماعی، فرهنگی و فردی و جسمانی تعیین می شود کهبا شناسایی عوامل دخیل در ارائه ی برنامه های آموزشی و فرهنگی میتوان چارچوب آن را منسجم تر و بهتر نمود شناسایی عوامل تسهیل کنندهفعالیت جسمانی با آنچه که در سایر گروه ها است متفاوت تر است. این عوامل در این گروه در چارچوب برنامه های ارتقای سلامت می بایستارائه گردد؛ اما این نکته را نباید فراموش نمود که رفتارهای سلامتی بازتابی از الگوهای رفتاری در سنین قبل است؛ ازاین رو توجه به دوره هایقبل از سالمندی از اهمیت فراوانی برخوردار است.

Authors

معصومه حسینیان

مرکز تحقیقات پرستاری تروما، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

نگین مسعودی علوی

مرکز تحقیقات پرستاری تروما، دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سوفیا اصالت منش

مرکز تحقیقات پرستاری تروما، دانشگاه علوم پزشکی کاشان