مدل بهینه اقتصادی کشت برای کاهش اثرات آلودگی های زیست محیطی در استان مازندران

هدف این مقاله بررسی جایگاه دانه­های روغنی کلزا و سویا در الگوی بهینه کشت استان مازندران در دو حالت بازاری و اجتماعی می باشد. بدین منظور، از مدل برنامه­ریزی خطی کالیبره برای کاهش آلودگی های زیست محیطی بر اساس داده های سال زراعی ۹۷ – ۱۳۹۶ استفاده شده است. نتایج مدل بازاری نشان داد استفاده از آب و ماشین­آلات و سرمایه برای تولید محصولات استان و به ویژه،      دانه­های روغنی بیش از نیاز می­باشد و می­توان همین مقادیر تولید را با استفاده از مقادیر کم تری از این نهاده­ها به دست آورد. همچنین با توجه به محدودیت­های موجود و منابع در دسترس، برای دست­یابی به الگوی بهینه باید کشت سویا را ۴۵ درصد کاهش و کشت کلزا را ۱۸ درصد افزایش داد. نتایج مدل اجتماعی نشان داد تولید دانه­های روغنی در استان تنها با حمایت های دولت از بخش کشاورزی     امکان پذیر خواهد بود. بر اساس نتایج پیشنهاد میشود که به جای تمرکز حمایت­ها در زمینه یارانه کود و سموم شیمیایی، در زمینه های دیگری از قبیل ارتقاء دانش فنی، بیمه، انبارداری، حمل و نقل، ایجاد بورس کالا، استاندارد سازی، صادرات، بسته بندی و درجه بندی نیز این حمایت­ها صورت گیرد.

Keywords:

طبقه بندی JEL: .C۵۱ , C۶۱ , Q۵۱ واژگان کلیدی: مدل بهینه اقتصادی , آلودگی های زیست محیطی , کلزا و سویا , استان مازندران