مقایسه نوع نگاه به دانش آموزان دیرآموز در مقابل دانش آموزان عادی در نظام آموزشی کشور

نظام آموزش و پرورش هر جامعه ای، با توجه به آرمان های آن اهداف خاصی را دنبال می کند و دستیابی به این اهداف مستلزم آن است که نظام آموزشی فرصت های یکسان و برابری را برای همگان فراهم سازد. علمای تعلیم و تربیت یکی از وظایف عمده دستگاه آموزش و پرورش را تشخیص تفاوت های فردی دانش آموزان می دانند. دستگاه آموزش و پرورش به رغم تفاوت های فردی دانش آموزان، تعلیم و تربیت یکسانی برای آن ها فراهم می آورد، حال آنکه اختلاف نسبتا بارزی در توانایی ها، علاقه ها و هدف های دانش آموزان وجود دارد. یادگیری یک امر ذاتی است که همواره در بشر وجود داشته و به ناتوانی های فردی توجهی ندارد و تا حد زیادی به محرک های محیطی وابسته است. این فرایند ذاتی در مدارس رسمی با قرار دادن تکالیف و وظایفی ادامه پیدا می کند اما سرعت طیف یادگیری بین هر یک از کودکان با دیگری متفاوت است. با توجه به طیف وسیعی از توانایی هایی که در کلاس ها وجود دارند گروهی از دانش آموزان هستند که دارای محدودیت های تحصیلی بوده و به تعبیری دیرآموز می باشند. حضور این دانش آموزان می تواند بر اساس نتایج آزمون های ورودی باشد. بدین گونه این ها دانش آموزانی هستند که از طریق سنجش نوآموزان بدو ورود به دبستان، مراکز آزمون هوش تخصصی و آموزش و پرورش استثنایی شهرستان ها، به عنوان دانش آموزان دیرآموز (مرزی) معرفی می گردند. این دانش آموزان نیازمند توجه ویژه هستند. لذا در این مقاله که از نوع مروری می باشد به بررسی این دانش آموزان پرداخته شد. نتایج حاکی از آن است که این دانش آموزان نه تنها نباید از دانش آموزان عادی جدا شوند، بلکه باید مورد توجه ویژه هم قرار گیرند.

Keywords:

دانش آموز , دیرآموز , مدرسه , دانش آموز عادی , نظام آموزشی.