تاثیر پسروی آب دریاچه ارومیه بر اجتماعات میگوی آب شور (آرتمیا)

دریاچه ارومیه دومین دریاچه بسیار شور در جهان با مساحتی حدود ۵۰۰۰ کیلومترمربع در زمان پرآبی است. بااین وجود طی دو دهه گذشته، ترکیبی از تغییرات آب و هوایی و مصرف شدید آب باعث کاهش ورود آب به این دریاچه بسته شده است. درنتیجه سطح دریاچه از ۵۵۰۰ کیلومترمربع در سال ۱۹۹۵ به حدود ۱۶۶۱ کیلومترمربع در نوامبر سال ۲۰۱۸ کاهش یافته است. کاهش سطح آب تراکم آرتمیا را به علت افزایش شوری و کاهش ورود مواد غذایی در دریاچه ارومیه کاهش داده است. میگوی آب شور جنس آرتمیا ماکرو زئوپلانکتون غالب در بسیاری از محیط های بسیار شور است. به طورکلی، نتایج این مطالعه نشان می دهد که دما و شوری آب به عنوان تاثیرگذارترین پارامترها بر میزان تراکم و ترکیب جمعیتی آرتمیا می باشند. بحران اکولوژیکی دریاچه ارومیه تاثیر معنی داری روی ساختار ژنتیکی آرتمیا اورمیانا گذاشته است که درنهایت می تواند بقای این سخت پوست را در معرض خطر قرار دهد. با توجه به ارزش بالای آرتمیا و سیست آن در آبزی پروری می توان گفت که کاهش سطح آب دریاچه ارومیه تاثیر اقتصادی-اجتماعی شدیدی بر منطقه و به ویژه ساکنان اطراف دریاچه گذاشته است.

Keywords:

آرتمیا , تراکم , دریاچه ارومیه , رشد , میگوی آب شور