سنجش الگوی تعاملی قابلیت نوآوری با بقای شرکت های کوچک و متوسط با میانجیگری کارآفرینی سازمانی (موردمطالعه: شرکت موادغذایی تهران همبرگر)

یکی ازعوامل موفقیت بنگاه ها در دنیای کنونی توجه به نوآوری و قابلیتهای نوآوری در شرکتها است و شرکتها برای تضمین بقای خود نیازمند قابلیت نوآوری هستند زیرا قابلیت نوآوری باعث تطابق شرکت با محیط پیچیده جهان امروز می شود. از سوی دیگر، رابطه نوآوری با کارآفرینی سازمانی بسیار تامل برانگیز و قابل توجه است و در اصل این نوآوری از اجزا و مولفه های جدایی ناپذیر و دستمایه کارآفرینی سازمانی محسوب می شود. در این پژوهش با مروری بر این عوامل، تاثیر قابلیت نوآوری بر بقای شرکت های کوچک و متوسط با میانجیگری کارآفرینی سازمانی با استفاده از رویکرد معادلات ساختاری بررسی شده است. روش پژوهش، توصیفی و براساس هدف نیز کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه پرسنل شرکت مواد غذایی تهران همبرگر به تعداد ۱۸۰ نفر است، که نمونه گیری به روش تصادفی ساده انجام شده است و با استفاده از جدول مورگان ۱۲۳ نفر انتخاب گشتند. پس از جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه به بررسی و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده پرداخته شد که نتایج نشان دهنده تاثیر مثبت قابلیت نوآوری بر بقای شرکت و قابلیت نوآوری بر کارافرینی سازمانی است.