بررسی رابطه جهت گیری هدف با وضعیت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آبادان در سال ۱۴۰۱

مقدمه و هدف: جهت گیری هدف یکی از متغیرهای مهم در کیفیت فرایند یادگیری و پیشرفت تحصیلی افراد است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین جهت گیری هدف و پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آبادان انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی و مقطعی بود که در سال ۱۴۰۱ انجام شد. روش نمونه گیری به صورت طبقه ای و خوشه ای بود. نمونه مطالعه ۲۵۹ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی آبادان بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه هدف گرایی تحصیلی بوفارد و همکاران (۱۹۹۸) و معدل دانشجو در ترم گذشته بود. داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه ۲۶ و AMOS نسخه ۲۴ تحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی دانشجویان (۲/۴ ±) ۲۴/۳ سال و معدل ترم گذشته آن ها (۱/۲۵ ±) ۱۶/۵۷ بود. میانگین نمره مولفه پرهیز از شکست (۴/۱۱ ±) ۲۰/۳۲، عملکرد (۵/۵۸ ±) ۱۴/۰۸ و هدف-تسلط (۳/۸۲ ±) ۹/۴۳ بود. ضریب همبستگی نشان داد اگرچه رابطه مثبتی بین مولفه های هدف گرایی با پیشرفت تحصیلی وجود دارد، این روابط معنادار نیست. همچنین ضریب همبستگی نشان داد ترم تحصیلی رابطه مثبت و معناداری با مولفه های جهت گیری عملکردی و جهت گیری تسلط دارد، اما رابطه منفی آن با پرهیز از شکست معنادار نبود. نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه، بین سه مولفه جهت گیری هدف با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری یافت نشد. پیشنهاد می شود برنامه ریزان آموزشی شرایط آموزشی را به نحوی فراهم کنند و ارتقا دهند که دانشجویان به سمت اهداف تسلطی و عملکردی حرکت کنند و از جهت گیری اجتنابی دور شوند.

Keywords:

Educational status , Goals , Orientation , Students , اهداف , جهتگیری , دانشجویان , وضعیت تحصیلی