اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری
Publish place: Journal of Health Research in Community، Vol: 8، Issue: 1
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 47
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHCM-8-1_005
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1402
Abstract:
مقدمه و هدف: دیابت حاملگی شایع ترین عارضه متابولیک بارداری است که بسته به معیارهای تشخیصی، ۱۰ تا ۱۵ درصد از کل حاملگی ها را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد.
روش کار: این پژوهش از نوع مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان باردار مراجعهکننده به بیمارستان میلاد تهران در سال ۱۳۹۸ بود که دیابت بارداری داشتند. به منظور تشکیل دو گروه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند (با در نظر گرفتن ملاک های ورود و خروج)، ۳۰ بیمار انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری (درمان متمرکز بر شفقت و گروه گواه) اختصاص یافتند. آموزش شفقت خود برای گروه آزمایش انجام شد. همچنین مرحله پیگیری سه ماه روی هر دو گروه اجرا شد. برای گروه گواه مداخله ای انجام نشد. ابزار پژوهش کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بود. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد درمان متمرکز بر شفقت تاثیر معناداری بر بهبود کیفیت زندگی (۰/۰۱>P) در زنان مبتلا به دیابت بارداری در مقایسه با گروه گواه داشت. همچنین تاثیر درمان متمرکز بر شفقت تا مرحله پیگیری ثابت ماند.
نتیجه گیری: درمان متمرکز بر شفقت بر بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت بارداری تاثیر داشته است و می توان از این روش به منظور کاهش مشکلات زنان مبتلا به دیابت بارداری استفاده کرد.
Keywords:
Empathy , Females , Gestational diabetes , Quality of life , دیابت بارداری , زنان , کیفیت زندگی , همدلی
Authors
پریسا خرمی نژاد
PhD Student, Department of Psychology, UAE Branch, Islamic Azad University, Dubai, United Arab Emirates
جواد خلعتبری
Associate Professor, Department of Psychology, Tonekabon Branch, Islamic Azad University, Tonekabon, Iran
محمدرضا صیرفی
Assistant Professor, Department of Psychology, Karaj Branch, Islamic Azad University, Karaj, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :